مدارس تاریخی بناهای به جا مانده از گذشته
شبنم اعماري ما ايراني ها افتخار داشتن نخستين تمدن را داريم و مي توانيم ادعا کنيم که بسياري از اولين ها و مهم تر از آن، کسب علم و دانش از همان ابتداي تاريخ ارزش زيادي برايمان داشته است. از اين رو مدارس زيادي از گذشته برجا مانده که برخي از آنها امروز جزئي از جاذبه هاي تاريخي مان محسوب مي شوند. بناهاي باستاني که با ديدن تک تک خشت هاي آنها مي توان به گذشته رفت و اندکي در آن دوران غرق شد. از اين رو در ادامه برخي از اين مدارس را معرفي مي کنيم.
مدرسه فخريه سبزوار
بناي تاريخي مدرسه فخريه سبزوار متعلق به 1100 سال پيش است که خوشبختانه همچنان پابرجا مانده است. اين مدرسه که به نظر مي رسد يکي از قديمي ترين مدارس ايران است، هنوز هم به فعاليت خود ادامه مي دهد و محل تحصيل طلاب علوم ديني است. اين مدرسه که از بناي قديمي و تاريخي آن دو حجره و يک راهرو باقي مانده، در طول عمر طولاني اش بارها مرمت شده، اما خوشبختانه معماري آن دست نخورده باقي مانده است. از نکات جالب توجه مدرسه فخريه بايد به اتاق هاي دراز آن اشاره کرد.
مدرسه ابراهيم خان کرمان
بناي باشکوه مدرسه ابراهيم خان، متعلق به دوران قاجار است. شکلي مستطيل دارد و در چهار طرف آن حجره هاي زيادي ديده مي شود که حوض وسط حياط اين مدرسه زيبايي هاي اين بناي تاريخي را دوچندان کرده است. کاشيکاري هاي هفت رنگ چشم نواز، گچبري و مقرنس کاري هاي بسيار زيبا، از اين مدرسه يک بناي به ياد ماندني ساخته است. برج ساعت مدرسه ابراهيم خان هم با آن کاشيکاري هاي بي نظير، آراستگي خاصي دارد که در کنار ارسي هاي هفت رنگ، جلوه بسيار زيبايي خلق کرده است. گفته مي شود در کنار مدرسه ابراهيم خان؛ حمام، آب انبار و بازار نيز قرار داشته است.
مدرسه دارالفنون تهران
مدرسه دارلفنون تهران که با نام اميرکبير، سياستمدار پرآوازه ايراني گره خورده، در واقع مي توان به عنوان اولين دانشگاه ايران نام برد. دارالفنون مدرسه اي براي مقطع متوسطه بوده و يادگار دوران قاجار است. در اين مدرسه بزرگ رشته هاي پزشکي، مهندسي، داروسازي، علوم طبيعي، رياضي، تاريخ، جغرافيا، نقاشي و ...نيز تدريس مي شد. بناي اوليه دارالفنون به دليل فرسودگي تخريب شده؛ اما يک معمار اروپايي آن را از نو ساخته است. اين مدرسه چند سالي مي شود که به نمايشگاه آموزش و پرورش تبديل شده است.
آبشار نمکی پتاس ؛جاذبه ای جهانی و منحصر به فرد
در هر گوشه از ايران زيباي ما جاذبه هاي ديدني زيادي جا خوش کرده که گاه از شنيدن جهاني بودن اين جاذبه ها غافلگير مي شويم. آبشار نمکي پتاس، يکي از اين ديدني هاي جهاني است که بين خور و بيابانک و در 290 کيلومتري استان اصفهان قرار گرفته است. اين جاذبه طبيعي چشم نواز که در فاصله نه چندان دور از کوير مصر واقع شده، يکي از جاذبه هاي منحصربه فرد و بي نظير استان اصفهان به شمار مي رود. دهکده نمکي پتاس که در 40 کيلومتري خور و بيابانک خودنمايي مي کند، بيشتر بخش هايش از جمله سوييت ها، ميز و صندلي ها و حتي کافي شاپ آن، از بلورهاي سفيد و درخشان نمک تشکيل شده اند که در کنار اينها آبشار نمکي پتاس، بيشترين سهم را در جذب گردشگر به خود اختصاص داده است؛ جاذبه اي طبيعي و ديدني که هر مسافري را مجذوب خود مي کند؛ چراکه اين آبشار نه تنها در ايران، بلکه در جهان منحصر به فرد است. علاوه بر اين، تماشاي جريان آب را در بستري سفيد که درخششي خيره کننده دارد، نمي توان در هيچ جاي ديگري تجربه کرد. اين آبشار با 25 متر ارتفاع، اولين آبشار نمکي جهان محسوب مي شود، منطقه اي که در دل خود جاذبه هاي بي شماري را جاي داده که از جمله آنها مي توان به درياچه نمک، سوييت هاي نمکي، مزرعه کمال آباد، بوستان پتاس و... اشاره کرد.
بهترين زمان سفر و بازديد از آبشار نمکي پتاس خور و بيابانک، نيمه دوم سال است. در اين فصل، روزها هوا معتدل و شب ها کمي سرد است. ايام نوروز هم مي تواند زمان مناسبي براي بازديد از اين جاذبه طبيعي بي نظير باشد.
طبیعت گردی، تجربه ای خاص و بی نظیر
گشت و گذار در دشت هاي ايران مطمئنا تجربه اي خاص و بي نظير خواهد بود که نمي توان از کنار آن براحتي گذشت. قدم زدن در ميان گل هاي وحشي و استشمام بوي عطرآگين آنها، به تماشا نشستن طبيعتي آذين بسته با گل هاي زيبا و رنگارنگ و شنيدن صداي پرندگان، حس دلپذيري به آدمي منتقل مي کند که بسيار رويايي است. در گوشه و كنار ايران، دشت هاي بكر و زيبايي وجود دارد كه همچون الماس در طبيعت مي درخشند. از اين رو سفر به دل طبيعت و ديدن زيبايي هاي طبيعي همواره لذت هاي خودش را داشته، به طوري که انسان در طول حيات خود قانع شده که زماني را براي حضور در طبيعت اختصاص دهد.
دشت هويج (تهران)
دشت هويج که به دشت گُرچال نيز شهرت دارد، بالاي روستاي افجه شهرستان شميران در استان تهران قرار گرفته است. اين بهشت گمشده که فاصله زيادي با پايتخت ندارد، مي تواند گزينه مناسبي براي سفرهاي کوتاه باشد. قله ريزان، آتشکوه، مهرچال و پرشون از قله هاي مجاور دشت هويج هستند. اين منطقه يکي از مکان هاي مورد علاقه طبيعت گردان تهراني است که در آن چادر مي زنند و چند روزي را در دامان طبيعت مي گذرانند.
دشت مغان (اردبیل)
يکي از زيباترين چشم اندازهاي طبيعي کشور، دشت مغان است؛ جلگه اي که در شمالي ترين قسمت استان اردبيل خودنمايي مي کند. اين دشت به دليل داشتن خاک حاصلخيز و شرايط مطلوب آب و هوايي، يکي از قطب هاي کشاورزي و دامپروري ايران محسوب مي شود. دشت مغان از لحاظ زيست محيطي هم يکي از مهم ترين مناطق کشور است؛ به اين دليل که گونه هاي نادر پرندگان مهاجر، اين منطقه را براي زمستان گذراني انتخاب مي کنند.
دشت ترارو (هرمزگان)
دشتي وسيع در غرب استان هرمزگان و در نزديکي شهرستان بستک وجود دارد که از آن به نام دشت ترارو نام برده مي شود. اين دشت متشکل از نخلستان پهناور و زمين هاي پوشيده از جو و گندم است که آب انبار و برکه هاي متعددي نيز در ميان آنها به چشم مي خورد. گردشگران با حضور در اين منطقه مي توانند زير سايه درختان بزرگ سمر و کنار، چادر بزنند و لحظات خاطره انگيزي را در طبيعت به ثبت برسانند.
دشت لاله های واژگون (چهارمحال)
مشهورترين دشت لاله ايران، دشت لاله هاي واژگون شهرستان کوهرنگ است. اين دشت که يکي از مناطق حفاظت شده محيط زيست ايران به شمار مي رود، با داشتن مساحتي 3600 هکتاري، يکي از مراکز اصلي رويش گونه گياهي کمياب و زيباي لاله هاي واژگون است. گل هاي منحصربه فردي که در زبان محلي به آن «اشک مريم» مي گويند. تماشاي اين چشم انداز بي نظير باعث شده، اين منطقه در فصل بهار، ميزبان گردشگران زيادي باشد.