گفت و گو با همکار نفتی و ملی پوش سابق فوتسال:
صنعت نفت، ظرفیت بالایی برای درخشش در فوتسال دارد
مشعل مثل پسربچه های جنوب شهر، فوتبال را از کوچه پس کوچه ها شروع کرد. روياي فوتباليست شدن او خيلي زود محقق شد و از سن جوانی با درست کردن تیمی در باقرشهر و سپس حضور در تیم های پايه بانک ملی و عقاب، دوران حرفه ای خود را آغاز کرد و بعد از چند سال تلاش، بالاخره به آرزوی خود یعنی حضور در تيم ملي رسيد و در رشته فوتسال توانست قهرمان آسيا شود. مسابقات جام رمضان و بازي تکنيکي، مسير زندگي او را تغيير داد و باعث شد از فوتبال به فوتسال روي بياورد تا در زمره قهرمانان ملي قرار بگيرد. عبدالله رضایی نژاد، فوتباليستي که فوتساليست شد، از کارکنان شرکت ملي نفت ايران به شمار می رود. او که در امور ورزش و تربیت بدنی شرکت ملي نفت مشغول به کار است، هنوز هم از فوتسال جدا نشده و در عرصه مربيگري، تجربيات خود را در اختيار بازيکنان جوياي نام اين رشته و نيز فرزندان و کارکنان نفت قرار می دهد. به همين منظور با وی گفت وگويي داشتيم که باهم می خوانیم.
با يک بيوگرافي از خودتان شروع کنید؟
عبدالله رضایی نژاد، متولد سال 1349 هستم. متأهلم و دو فرزند پسر به نام های متین و ماهان دارم. مثل خیلی از ایرانی ها، به دلیل علاقه وافری که به فوتبال داشتم، در سنین نوجوانی و جوانی این رشته ورزشی را انتخاب کردم و در ادامه هم فوتسالیست شدم. در کنار ورزش، تحصیل را هم ادامه دادم و مدرک تحصیلی کاردانی حرفه ای امور فرهنگی دارم.
از چه زماني فوتبال را شروع کرديد؟
من هم مثل همه پسربچه ها، از زمان کودکی و نوجوانی در کوچه پس کوچه ها و با توپ پلاستیکی، فوتبال را شروع کردم. رفته رفته با توجه به علاقه ای که به این ورزش داشتم، به سمت زمین های خاکی کشیده شدم، سپس با تیم فوتبال خانه جوانان باقرشهر که خودم آن را تشکیل داده بودم، در مسابقات شهرری شرکت کردیم. درواقع این آغاز فوتبال حرفه ای من بود و بعد از آن در تیم های باشگاهی مثل بانک ملی، عقاب دارایی، انتظام، بسیج الیاف و... که در باشگاه های تهران بازی می کردند، عضو شدم.
و بعد به یکباره از فوتبال به فوتسال روی آوردید؟
اگر خاطرتان باشد، در اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 در ایام ماه مبارک رمضان که مسابقات فوتبال تعطیل می شد، اغلب فوتبالیست ها در مسابقات جام رمضان شرکت می کردند. من هم با توجه به این شرایط، یکی از فوتبالیست هایی بودم که در جام رمضان شرکت می کردم و بعد از چند سال حضور در این رقابت ها و علاقه ای که به فوتسال پیدا کردم، به جای فوتبال این رشته را به صورت حرفه ای و باشگاهی ادامه دادم.
چرا فوتبال را ادامه ندادید، یعنی فقط علاقه باعث شد یا دلایل دیگری هم وجود داشت؟
اگر بخواهم اعتراف کنم، باید بگویم که پشیمان هستم و مطمئنا اگر الان به عقب برگردیم، قطعاً به دلایل مختلف مثل جذابیت بیشتر یا حتی بحث مالی، فوتبال را انتخاب می کردم؛ البته باید این را هم اضافه کنم که من با قهرمانی فوتسال در آسیا جذب نفت شدم که از این بابت ممنون فوتسال هستم.
چند سال فوتسال بازي کرديد و در چه تیم هایي بوديد؟
بعد از بازی در جام رمضان، از سال ۱۳۷۵ به طور رسمی و از زمانی که لیگ فوتسال دایر و راه اندازی شد، تا پایان دوران ورزشی، حدوداً اگر اشتباه نکنم، تا سال 1383 فوتسال بازی کردم.
به عضويت تيم ملي هم درآمديد؟
بعد از بازی هایی که در جام رمضان و سپس ليگ انجام دادم، به تيم ملي دعوت شدم.
در این سال ها که فوتسال بازی کردید، چه افتخاراتي به دست آوردید؟
در مسابقات آسیایی سال 1999 در مالزی با تیم ملی ایران قهرمان آسیا شدم. در مسابقات داخلی، مثل باشگاه های تهران و نیز لیگ برتر، با تیم های استقلال، انتظام و راه آهن به مقام قهرمانی رسیدم. در مسابقات کشوری با تیم منتخب تهران و در مسابقات قهرمانی کارگران کشور هم با تیم تهران قهرمان شدم. یک دوره هم با تیم محور سازان ایران خودرو به قهرمانی دست یافتم؛ البته در فوتبال و فوتسال عناوین دیگری هم دارم.
از چه زماني وارد نفت شديد؟ و در این سال ها چه سمت هایی داشتيد؟
از سال 1383 در طرح جذب قهرمانان ملی به استخدام شرکت ملی نفت درآمدم. با توجه به اینکه یک ورزشکار بودم، در امور ورزش شرکت ملی نفت و در واحد همگانی و اجرایی شروع به کارکردم و تاکنون هم در امور ورزش و تربیت بدنی شرکت ملی نفت مشغول به کار هستم؛ البته طی این سال ها، در سمت های مختلفی مثل دبیر کمیته هیأت فوتسال و دبیر هیأت ورزش های همگانی مشغول به کار بودم.
به عنوان يک فوتساليست ملي و نيز مربي، تجربه خودتان را در اختيار نفتی ها قرار داديد؟
در همان سال های ابتدای ورودم به نفت، کلاس های تئوری و عملی فوتسال را برگزار می کردم؛ هم برای کارکنان و هم فرزندان؛ اما متأسفانه این کلاس ها ادامه دار نبود. سپس به عنوان مربی در تیم های پایه نفت مشغول آموزش فرزندان نفتی شدم و بعد هم به مدت ۶سال مربی تیم فوتبال امیدهای نفت تهران بودم. به غیراز این در المپيادهاي مختلف نیز به عنوان بازیکن و مربي در تیم های گوناگون فوتسال شرکت ملي نفت در رده پايه و کارکنان و پيشکسوتان حضور داشتم و تجربياتم را انتقال داده ام. به طور مثال، موفق شدم با تیم های داخلي نفت، قهرمان المپياد فرزندان و نایب قهرمان مسابقات فوتسال المپياد پيشکسوتان شوم.
فکر می کنید نفت پتانسيل حضور در فوتسال را داشته و دارد؟
در ابتدای استخدامم در شرکت ملی نفت، 100 درصد توانایی این را داشت که حداقل 2 تیم به صورت همزمان در مسابقات داشته باشد؛ چون بازیکنان خیلی خوبی که همه ملی پوش بودند را جذب کرده بود؛ مثل کاظمی، آهنگران، معینی، قهرمانی، پری آذر، محمدی، عبدالله نژاد، مولایی و.... اما نمی دانم به چه دلیلی آن موقع تیم داری نکردند؛ ولی در حال حاضر فکر می کنم بتوانند تیمی قوی و قدرتمندی داشته باشند؛ چون ظرفیت حضور در لیگ برتر را دارند؛ هرچند که هم اکنون تیمی مثل ملی حفاری اهواز در لیگ برتر حضور دارد یا تیم فوتسال نفت امیدیه که در لیگ دسته یک حضور دارد. فکر می کنم باید بیشتر به فوتسال اهمیت بدهند و تیم های نفتی را حمایت کنند؛ چون در بخش آقایان و بانوان نفت از ظرفیت بالایی برخوردار است.
آيا می توان از ميان فرزندان نفتی به فوتسال کشور بازيکن معرفي کرد؟
بله همانطورکه گفتم، فوتسال در نفت از ظرفیت بالايي برخوردار است. ما در المپيادها و حتي مسابقات داخلي می توانيم استعدادها را کشف کرده و پرورش دهيم و از بين آنها بازيکنان خوبي را به فوتسال ايران معرفي کنيم. فرزندان نفتي، علاقه زيادي به فوتبال و فوتسال دارند، براي همين می توان با تشکيل آکادمي فوتبال و فوتسال، بهترین ها را انتخاب کرد و پرورش داد.
در حال حاضر در نفت چه سمتی داريد و مشغول به چه کاری هستيد؟
در باشگاه نفت تهرانسر به عنوان کارشناس برنامه ریزی ورزش همگانی مشغول به کار هستم؛ اما به دلیلی شرایط کرونا فعالیت ورزشی حضوری امکانپذیر نیست.به همین دلیل سعی داریم با برنامه های آنلاین، کارکنان را به ورزش کردن در خانه ترغیب کنیم.
صحبت از مربيگري کرديد. بازي کردن سخت تر است يا مربيگري؟
بازی کردن و مربی بودن، دو مقوله مجزا و جدا از هم هستند. شما وقتی بازیکن هستید، شرایطی به مراتب راحت تر نسبت مربی بودن دارید؛ چون فقط روی کار خودتان تمرکز می کنید و به نوعی فقط مسؤول کار خودتان هستید؛ اما در مربیگری باید هدایت یک تیم را به عهده داشته باشید. از این رو مسؤول همه هستید و باید عواقب کار همه را به گردن بگیرید. درواقع در مربیگری شرایط اصلاً راحت نیست. تمام مسؤولیت به عهده شماست. در ضمن استرس و فشار بالایی را هم باید تحمل کنید. بنابراین به جرات می توان گفت که بازی کردن به مراتب راحت تر از مربی بودن است.
شما در سطح باشگاهی هم مربيگري کرده ايد؟
بله همان طور که گفتم، در مقطعی، مربی تیم فوتبال امیدهای نفت تهران در مسابقات آسیاویژن بودم. سپس هدایت تیم فوتبال ساحلی نفت فلات قاره را به عنوان مربی به عهده داشتم. بعد از هدایت نفتی ها هم هدایت تیم فوتسال فرخی باقرشهر را در مسابقات استان تهران و لیگ دسته دوم کشور به عهده داشتم.
چه توصیه ای به همکاران نفتی برای ورزش کردن دارید؟
ورزش مساوی است با سلامت جسم و روح. حالا حتماً و لزوماً نباید شما به صورت حرفه ای ورزش کنید؛ بلکه می توانید برای داشتن روحیه ای شاد و بدنی سالم، روزانه بین 20 دقیقه تا یک ساعت ورزش کنید. مثل پیاده روی و تمرین های هوازی یا ورزش کردن در داخل خانه. شما وقتی سالم و بانشاط باشید، بهتر کار می کنید.
سرمربی تیم فوتبال نفت و گاز گچساران:
مدعی صعود به لیگ دسته یک هستیم
سرمربی تیم فوتبال نفت و گاز گچساران می گوید: با تمام قدرت و سراسر هجومی، به مصاف تمام حریفان می رویم و مطمئن باشید که به هیچ حریفی در گچساران باج نخواهیم داد. جهانبخش جعفری، سرمربی تیم فوتبال نفت و گاز گچساران در گفت و گویی کوتاه با «مشعل» در خصوص وضعیت این تیم گفت: متأسفانه ۴۸ ساعت سفر طاقت فرسا با اتوبوس تا رشت داشتیم و به دلیل خستگی، نیمه اول را به حریف واگذار کردیم؛ اما رفته رفته صاحب توپ و میدان شدیم. اگر کمی خوش شانس بودیم، بازی را به تساوی می کشاندیم.
به گفته وی، اما پس از بازگشت به گچساران، دو روزبه تیم و بازیکنان استراحت دادیم و سپس با آغاز تمرین ها فقط شروع به ریکاوری کردیم. ما اتفاقات دیدار با سپیدرود را فراموش کردیم و با اضافه شدن تمام بازیکنان به اردو، آماده دیدارهای بعدی هستیم.
جعفری تأکید کرد: با تمام قدرت به مصاف تمام تیم ها می رویم و مقابل تمام تیم ها، یک بازی سراسر هجومی به نمایش می گذاریم، بخصوص اینکه در خانه به هیچ تیمی باج نمی دهیم.
سرمربی نفت و گاز گچساران درباره قضاوت داوران در شروع لیگ دسته دوم گفت: خوشبختانه شاهد قضاوت باکیفیت داوران جوان در شروع لیگ دسته دوم بودیم. باید به مسؤولان کمیته داوران، بابت این جسارت و جوانگرایی تبریک گفت و برایشان در ادامه راه، آرزوی موفقیت دارم.
جعفری در خصوص جوانگرایی فصل اخیر نیز گفت: در تمام تیم هایی که فعالیت کردم، به جوانان توجه ویژه ای داشتم . در گچساران هم به دلیل داشتن بازیکنان فوتبال بلد، تیمی با میانگین سنی ۲۳ سال بستیم. با شرایط موجود مطمئناً شاهد نسل جدیدی از بازیکنان گچسارانی در فصل پیش رو خواهیم بود.
جعفری در پایان افزود: خوشبختانه باوجود مشکلاتی که داریم، همه مسؤولان بسیج شده اند بهترین شرایط را فراهم کنند که جا دارد از همه آنها و نیز تمام هواداران وکسانی که همه جوره از ما حمایت می کنند، تشکر کنم. مطمئن باشید نفت و گاز گچساران در میان مدعیان حضور خواهد داشت و برای صعود به لیگ دسته یک، تمام تلاشش را خواهد کرد.