بانوی ورزشکار نفتی در گفت  وگو با مشعل:

بانوان نفتی قدرت و توانمندی بالایی در کسب موفقیت های ورزش دارند

  فعالیت ورزشی خود را در طفولیت و سنین بسیار پایین در یکی از باشگاه های شهرستان بهشهر آغاز کرده است. وی به خاطر علاقه ای که در خود به این ورزش احساس می کرد و با عزمی قوی و استوار آن را تا مراحل رسیدن به قهرمانی ادامه داد و علاوه بر اخذ کمربندهای رنگین تا کمربند مشکی و دان های متمادی، موفق به دریافت مدارک مربیگری و داوری نیز گشت.  سیده ساجده ساداتی  که از همکاران منطقه عملیاتی شرکت نفت خزر است،  مقام ها و مدال های متعدد قهرمانی در سطوح متفاوت شهرستانی و استانی و بین المللی از رده سنی خردسالان تا بزرگسالان کسب کرده است. متاسفانه این همکار ورزشکار در جریان تمرینات اردوی تیم ملی جهت اعزام به مسابقات برون مرزی، با مصدومیت شدید گردن مواجه شد. پس از بهبود شرایط پزشک معالج تا یک سال منع فعالیت ورزشی شدید برای ایشان تشخیص داد و همین امر موجب تضعیف روحیه و کناره گیری وی از میادین ورزشی شد. اما روحیه این ورزشکار با خانه نشینی سازگار نبوده و شروع به فعالیت سبک در زمینه پیاده روی و پس از آن کوهنوردی کرد تا قوای جسمانی و روحیه خود را تا حدودی حفظ کند. در این مدت به کوه های با ارتفاع کم رفته و به مرور ارتفاع کوه ها افزایش پیدا کرد تا اینکه به قله دماوند صعود کرد.

با این بانوی ورزشکار نفتی گفت و گویی داشتیم که مشروح آن را می خوانیم.

  با یک بیوگرافی از خودتان شروع کنید؟ 

 ۱۶شهریور ۱۳۶۸ در شهر بهشهر متولد شدم. مدرک کارشناسی  ارشد مهندسی محیط زیست دارم و در منطقه عملیاتی شرکت نفت خزر مشغول به کارم. البته به غیر از اینکه در شرکت مشغول هستم، مربیگری و داوری مسابقات کاراته  را هم انجام می دهم.

  چه شد کاراته را انتخاب کردید و اصلا به رشته های دیگه علاقه داشتید؟

فعالیت ورزشی را در ۶سالگی با راهنمایی و تشویق پدرم در یکی از باشگاه های شهرستان بهشهر آغاز کردم  و به علت استعدادی که در بدو ورود توسط مربی ام کشف شد و علاقه ای که به این ورزش داشتم و با انجام تمرینات سخت و عزمی راسخ آن را تا مراحل رسیدن به قهرمانی ادامه دادم و پس از اخذ کمربندهای رنگین تا کمربند مشکی و دان های متمادی، در کنار قهرمانی ها، موفق به دریافت مدارک مربیگری و داوری نیز شدم. در حال حاضر با داشتن دان ۳کمربند مشکی دارای مدرک مربیگری درجه2 و همچنین داوری رفریA  نیز هستم. در سنین نوجوانی ورزش شنا را نیز آغاز و تمامی مراحل را تا دوره های مربیگری و غواصی و نجات غریق با موفقیت طی کردم، اما به دلیل علاقه وافرم به رشته کاراته، شنا را به عنوان ورزش جانبی انجام می دادم.

    از چه سالی کاراته را حرفه ای شروع کردید؟

همان طور که گفتم، از ۶ سالگی ورزش را شروع کردم و رشته ورزشی کاراته سرآغاز شروع زندگی ورزشی من بود.

  در چه تیم هایی بودید و مسابقه دادید؟

در تیم های صدرا و دانشگاه پیام نوردر لیگ برتر کشور شرکت کردم و مسابقه دادم.

  سابقه دعوت به تیم های ملی  را دارید؟

بله، از رده سنی جوانان تا بزرگسالان طی چندین دوره مسابقات کشوری و انتخاب به عنوان نفرات برتر کشوری به اردوی تیم ملی دعوت شده ام.

  چه شد از کاراته به کوهنوردی رسیدید؟

متاسفانه در جریان تمرینات اردوی تیم ملی جهت اعزام به مسابقات برون مرزی، با مصدومیت شدید از ناحیه گردن مواجه شدم که با نظر تخصصی پزشک مربوطه می بایست استراحت کامل می کردم و با انجام فیزیوتراپی تمامی مراحل مداوایم تا بهبود کامل ادامه پیدا کرد و همین موضوع موجب جاماندن من از تمرینات تیم شد. پس از بهبود شرایط پزشک معالج تا یک سال منع فعالیت ورزشی شدید برای من تشخیص داد و همین امر موجب تضعیف روحیه و کناره گیری ام از میادین ورزشی شد. در این مدت طول درمان روحیه ورزشکاریم با خانه نشینی سازگار نبوده و شروع به فعالیت سبک در زمینه پیاده روی و پس از آن کوهنوردی کردم تا قوای جسمانی و روحیه خود را تا حدودی حفظ کنم. در این مدت به کوه هایی با ارتفاع کم رفته و به مرور ارتفاع کوه ها افزایش پیدا کرد.  ناگفته نماند که پشتیبانی و حمایت و تشویق خانواده و همچنین سابقه ورزشی پدرم در زمینه ورزش کوهنوردی و انگیزه های ایشان نیز بی تاثیر نبوده چراکه از سنین نوجوانی شاهد صعودهای متعدد پدرم به قله ها بوده و از شنیدن خاطرات شیرین صعودهای ایشان به قلل لذت می بردم و همیشه آرزوی آن را داشتم که چنین حسی را تجربه کنم و در نهایت به این نتیجه رسیده بودم که  عزم خود را جزم کرده تا روزی بر بام ایران ایستاده و قله دماوند را صعود کنم. با تلاش های مستمر و مجدانه بالاخره در ۱۶مرداد ۱۴۰۰این امر به یاری حق و همت و تلاش بی وقفه محقق شد و موفق به صعود این دیو سپید شدم و ثابت  کردم یک ورزشکار همیشه با صلابت و استوار به مسیر خود ادامه خواهد داد هرچند سخت و دور از دسترس باشد.

  کوهنوردی بهتراست یا کاراته و کدام سخت تر و اگر شرایط فراهم باشد، دوست دارید کاراته را ادامه بدهید؟

هرکدام از این ورزش ها خصوصیات و خوبی های خاص خود را دارند برای مثال شما در کوهنوردی در حال مبارزه با منیت و الگوهای شخصی خود هستید و در میدان نبرد حریف فیزیکی ندارید؛ در حالی که به سختی تلاش می کنید تا با پیمایش مسیرهای سخت و ناهموار همان طور که با طبیعت و آفریدگار آن پیوند ناگسستنی برقرار می کنید، از غرورها و خودبینی های فردی گسسته و رها شوید و این موضوع از شما انسانی وارسته می سازد.  در کاراته شما دقیقا در پی همین نتیجه هستید، اما در میدانی که حریف حضور فیزیکی داشته و شما باید با تمرکز و بدون ایجاد آسیب جدی در او باید به این مهم دست یافته و در نهایت پیروزی را به دست بیاورید.از نظر من هردو ورزش زیبا هستند و این بستگی به نوع نگاه ورزشکار دارد. از نظر سختی نیز باید بگویم هرکدام سختی خاص خود را دارند و در صورت داشتن آمادگی عمومی جسمانی و همچنین روحی می توان از پس هردو برآمد.

ورزش کاراته را به عنوان یک ورزشکار دیگر علاقه ای به ادامه ندارم چون سلامتی جسمانی من را به خطر می اندازد، اما در زمینه مربیگری و داوری علاقه مند به ادامه هستم.

  چه عناوینی در کاراته کسب کردید؟

عناوین در سطح شهرستان و استان بسیار متعدد بوده و به همین دلیل از بیان آن ها صرف نظر می کنم و تنها به چند عنوان در سطح مسابقات کشوری و بین المللی در سال های آخر فعالیتم اشاره می کنم.

۱-  المپیاد دانشجوی۱۳۸۶ مقام دوم      

۲- المپیاد دانشجویی۱۳۸۷  مقام دوم

۳- مسابقات کشوری ۱۳۸۶ مقام اول

۴-انتخابی مسابقات جهانی آفریقای جنوبی۱۳۸۷ مقام دوم

۵-انتخابی مسابقات جهانی آفریقای جنوبی ۱۳۸۸ مقام سوم

۶- مسابقات کشوری بسیج۱۳۹۰ مقام دوم

۷-مسابقات قهرمانی کشور۱۳۹۵ مقام اول           

۸- مسابقات بین المللی جام دوستی ملت ها ۱۳۹۶مقام دوم

   در کوهنوردی به کدام قلل صعود کردید؟

 به قلل با ارتفاع بالای ۲۰۰۰ متر از جمله:

- قله سفید کوه با ارتفاع ۲۶۰۰ متر

- قله اروان بیگ با ارتفاع ۲۸۰۰ متر

- علم چال با ارتفاع ۴۰۰۰ متر

- میشینه مرگ  با ارتفاع ۴۰۰۰ متر

- سیالان با ارتفاع ۴۰۰۰ متر

- دماوند با ارتفاع ۵۶۷۰ متر

   برنامه ای برای صعود برون مرزی دارید؟

 در حال تمرین برای صعود قله آرارات ترکیه هستم.

   خانواده شما چه نقشی درورزش کردن شما داشتند، مخالف بودند یا موافق؟

نقش اصلی در کسب موفقیت های ورزشی را خانواده ام داشتند و به نوعی مشوق اصلی من بودند. از شروع فعالیت ورزشی و در طی مسیر و تمام مشقت ها اگر دلگرمی ها و حمایت های آنها نبود، به هیچ عنوان نمی توانستم به این نتایج دست پیدا کنم.

 به نظر شما کار با ورزش تداخل ایجاد نمی کند؟

تداخلی ایجاد نمی کند اما نمی توانم بگویم هیچ مشکلی نیست. زمانی که ورزش حرفه ای می کنید، به زمان بیشتری در طول روز برای انجام تمرینات و کسب آمادگی بدنی نیاز دارید و زمانی که شاغل باشید، زمان محدودتری در دسترس شماست، اما می توان با برنامه ریزی صحیح در کنار شغل ورزشکار حرفه ای و موفقی نیز بود.

  در پایان اگر صحبتی دارید، بیان بفرمایید.

در ابتدا از خداوند منان سپاسگزارم که در هیچ مقطعی این بنده حقیر را تنها نگذاشت و در تمامی میادین و مسابقات و مراحل زندگی یار و یاور من بود و بعد از آن از خانواده عزیزم بسیار ممنون هستم که دست از حمایت من برنداشته و از طفولیت تا به حال در هر زمینه ای حامی و مشوق من بودند.

علاوه بر این، یکی از اهداف من در تمام فعالیت های ورزشیم از جمله صعود اخیرم به قله دماوند ثابت کردم قدرت و توانمندی بانوان در کسب موفقیت در عرصه های مختلف علمی فرهنگی ورزشی و ... و همچنین ایجاد انگیزه در سایر بانوان جامعه بالاخص همکاران شاغل شرکت نفت در جهت شکوفایی استعدادها و توانمندی های آنان بوده است.

و در پایان از دست در کاران خواهشمندم با بذل توجه بیش از پیش به بانوان فعال در عرصه های علمی، فرهنگی و ورزشی، شور و هیجان و انگیزه لازم را در آنها روشن نگه داشته و زمینه ساز افتخارآفرینی های روزافزون آنان باشند.