گفت و گو با همکار نفتی و قهرمان سابق تیم ملی فوتسال:
نفت می تواند در فوتسال پرچمدار باشد
مشعل مثل هر پسربچه ای علاقه اش به توپ گرد، باعث شد از کوچه پس کوچه های شهر، فوتبال را شروع کند. در نوجوانی با تکیه دادن به تیرک دروازه زمین های خاکی مجیدیه تهران و زل زدن به بازیکنان، عزم خود را جزم کرد تا حتماً فوتبالیست بخصوص دروازه بان شود. برادرانش نه تنها مشوق او بودند؛ بلکه آنقدر در خانه با او تمرین می کردند که با دروازه بانی در زمین های خاکی، فوتبال خود را شروع کرد.
اصغر قهرمانی، دروازه بان سابق تیم ملی فوتسال ایران که سابقه قهرمانی در آسیا و حضور در دو جام جهانی را در کارنامه ورزشی خود دارد، با فوتبال کار خود را شروع کرد و سپس با حضور در مسابقات سالنی جام رمضان و قهرمانی با تیم فتح تهران، در این مسابقات شانس خود را در فوتسال محک زد و بلافاصله به تیم ملی رسید و پله های ترقی را یکی یکی پیمود و به قهرمانی در قاره آسیا دست یافت.
با اصغر قهرمانی، از همکارانمان در امور ورزش و تربیت بدنی شرکت ملی نفت ایران در خصوص ورزش نفت و نیز فوتسال گفت و گویی انجام دادیم که باهم می خوانیم.
با يک بيوگرافي از خودتان شروع کنید ؟
16 اسفند سال 1350 در تهران و در خانواده ای ورزشی به دنیا آمدم. یکی از برادرانم (محمد) کشتی گیر و برادر بزرگترم هم(داوود) فوتبالیست بود و همین موضوع باعث شد که من هم فوتبال بازی کنم. الان هم در امور ورزش و تربیت بدنی شرکت ملی نفت ایران مشغول به کار هستم.
فوتبال را از کجا شروع کردید ؟
از زمین های خاکی مجیدیه با تیم «یاد مجیدیه» شروع و از همان جا هم فوتبال باشگاهی را رفته رفته دنبال کردم. اولین باشگاهی که در آن بازی کردم، برق تهران بود. از 15 سالگی با تیم نوجوانان برق، وارد دنیای حرفه ای فوتبال شدم و در ادامه هم در تیم های فوتبال بانک صنعت و معدن، کشتیرانی، نیروی زمینی، فتح ، راه آهن و پیام پیکان مشهد بازی کردم.
چه شد که اصغر قهرمانی دروازه بان شد ؟
دروازه بان شدن من، داستان جالبی دارد. همانطور که گفتم، من فوتبال را از زمین های خاکی مجیدیه شروع کردم. در سنین بین 10 تا 12 سالگی، مثل هر نوجوان دیگری به فوتبال علاقه داشتم. برای همین به زمین خاکی می رفتم و از نزدیک به تماشای بازی ها می نشستم. خدا رحمت کند آقای رستمی را، آن موقع، از دروازه بان های تیم های محلی بودند. آن زمان وقتی به زمین فوتبال می رفتم و کنار تیرک دروازه می نشستم و بازی او را می دیدم، به دروازه بانی علاقه مند شدم. وقتی هم که از تماشای بازی به خانه برمی گشتم، با برادرانم تمرین دروازه بانی می کردم . یک گوشه اتاق را دروازه کرده بودیم، درون دروازه می ایستادم، آنها شوت می زدند و من هم شیرجه می رفتم و این کار برای من، هم بازی بود و هم ورزش. در واقع باید بگویم که برادرانم من را دروازه بان کردند.
الگوی شما درون دروازه چه کسی بود ؟
در ایران، الگوی من احمدرضا عابدزاده بود، واقعاً عالی بازی می کرد. در فوتبال دنیا هم پیتر اشمایکل دانمارکی الگوی من بود و بازی های او را خیلی می پسندیدم.
چه شد که فوتبال را رها کردید و فوتسالیست شديد ؟
اگر به خاطر داشته باشید، سال های گذشته، در ماه مبارک رمضان، با تعطیلی فوتبال، جام رمضان شروع می شد. َآن موقع ها به فوتسال، فوتبال سالنی می گفتند و بعدها اسم فوتسال را روی این رشته ورزشی گذاشتند. در همان سال ها، من با تیم فتح در جام رمضان شرکت می کردم و اگر اشتباه نکنم، در سال ۷۱ تا ۷۶ در جام رمضان باشگاه های تهران بازی می کردم و از سال ۷۸ که به تیم ملی فوتسال دعوت شدم، به فوتسال بیشتر علاقه مند شدم و ا ین رشته را ادامه دادم.
چرا فوتبال را ادامه ندادید ؟
بعضی مواقع شما باید یک انتخاب داشته باشید. من در تیم های خوبی بودم و در کنار بازیکنانی چون خداداد عزیزی در فتح بازی می کردم؛ اما در ادامه چون احساس کردم که در فوتسال موفق تر خواهم بود، فوتسال را انتخاب کردم و خدا را شکر از انتخابم نه تنها پشیمان نیستم؛ بلکه بسیار هم خوشحالم.
چند سال فوتسال بازي کرديد و در چه تیم هایی بوديد ؟
از سال ۷۹ تا ۹۱ یعنی حدود ۱۲ سال، در تیم های راه آهن ،دانشگاه آزاد، شهر آفتاب، تأسیسات دریایی و جام جم یزد به صورت حرفه ای، فوتسال بازی کردم.
در این سال ها چه افتخاراتي کسب کرديد ؟
در تورنمنت های زیادی حضور داشتم؛ چه در رده باشگاهی و چه در رده ملی که عناوین زیادی هم کسب کردم. سه عنوان قهرمانی در جام رمضان تهران در سال های ۷۳ و ۷۵ و ۷۶، قهرمانی کشور با تیم منتخب تهران (الف) در سال ۷۵ و قهرمانی کشور با تیم فتح در سال ۷۷ برخی عناوین باشگاهی است که کسب کردم. با تیم ملی فوتسال هم ، 1999 مالزی، ۲۰۰۰ تایلند ، ۲۰۰۷ ژاپن و ۲۰۰۸تایلند، قهرمان آسیا شدم. حضور در جام جهانی فوتسال در سال های ۲۰۰۰گواتمالا و ۲۰۰۸ برزیل را نیز در کارنامه ورزشی ام دارم. در تورنمنت های بین المللی فوتسال هم درگرند پریکس برزیل نایب قهرمان شدم، در مالزی مقام سوم را کسب کردم،در تورنمنت بین المللی تهران مقام اول و در مجارستان نایب قهرمانی را به دست آوردم.
به این ترتیب، باید سابقه بازی زیادی در تیم ملی داشته باشید ؟
بله همینطور است. من از سال 99 میلادی تا 2008 در تیم ملی فوتسال ایران عضو بودم و همانطور که گفتم هم در جام جهانی حضور داشتم و هم قهرمان آسیا شدم.
به عنوان يک فوتساليست ملي و نيز مربي، تجربه خودتان را در اختيار کارکنان نفت و فرزندان آنها قرارداديد؟
بله، طی این سال ها هم در کنار کارکنان نفت حضور داشتم و هم در المپیادهای ورزشی، تجربه خودم را به آنها منتقل کردم، در ادامه هم تجربیاتم را به عنوان مربی در اختیار فرزندان نفتی گذاشتم، تاجایی که دو سال مربی دروازه بان جوانان نفت، یک سال نوجوانان نفت و یک سال امیدهای نفت بودم و سه سال هم در مدرسه فوتبال نفت به تربیت دروازه بان مشغول بودم.
فکرمي کنيد نفت ظرفیت حضور در فوتسال را داشته و دارد؟
بله، مسلماً توانایی حضور در فوتسال را دارد. در همین صنعت نفت، ما بازیکنان خوبی داریم؛ اما معتقدم که سال ها قبل و در همان موقع که ورزشکاران قهرمان، جذب نفت شدند، می توانستیم یک تیم رویایی داشته باشیم. آن موقع 9 ملی پوش فوتسال در نفت مشغول به کار بودند و در کنار کار می توانستند یک تیم خیلی خوب را روانه لیگ برتر کنند؛ البته الان هم تیم هایی چون ملی حفاری اهواز یا نفت امیدیه در رده های مختلف حضور دارند که می توانند پرچمدار نفت باشند.
در حال حاضر در نفت چه پستي داريد و مشغول به چه کاری هستيد ؟
هم اکنون در امور ورزش و تربیت بدنی شرکت ملی نفت ایران و در بخش ورزش های همگانی مشغول به کار هستم.
ازنظر اصغر قهرمانی، بازي کردن سخت تراست يا مربيگري ؟
عقیده دارم که مربیگری سخت تراست؛ چون مربی، مسؤولیت و استرس زیادی دارد. شما زمانی که بازی می کنید، فقط مسؤولیت خودتان را به عهده دارید؛ اما وقتی مربی می شوید، مسؤولیت همه اعضای تیم با شماست و اگر تیم نتیجه نگیرد، همه از چشم شما می بینند. به عبارتی، شما بیشتر زیر ذره بین هستند و ابتدا شمارا نقد می کنند.
در کسوت مربیگری، در چه تیم هایی مربيگري کرديد و چه عناوینی به دست آوردید ؟
در تیم های زیادی بودم؛ هم در تیم های ملی و هم در تیم های باشگاهی مربیگری کردم. در تیم ملی فوتسال بزرگسالان در سال۲۰۱۰ ازبکستان، تیم ملی امید( ۴ سال) و تیم ملی کویت سال ۲۰۰۱ مربیگری کردم و در رده باشگاهی هم تیم باشگاهی فهیل کویت ۲۰۰۹، تیم لیگ برتری تأسیسات دریایی( ۶ سال)، تیم راگای شهرری (۱سال) و زندی بتن و دانشگاه آزاد تیم هایی از ایران بودند که مربیگری آنها را به عهده داشتم؛ اما در خصوص عناوینی که در کسوت مربیگری به دست آوردم، باید بگویم قهرمان ۲۰۱۰ آسیا بزرگسالان، قهرمان ۲۰۰۹ المپیک آسیا ویتنام، دو بار قهرمان لیگ برتر تأسیسات دریایی، قهرمانی باشگاه های آسیا با تأسیسات دریایی، حضور در جام باشگاه های جهان با تأسیسات دریایی، دو عنوان قهرمانی در لیگ یک و دو نایب قهرمانی با تیم ملی امید در چین ازجمله عناوینی هستند که به دست آورده ام.
در پایان اگر نکته ای باقیمانده، بفرمایید؟
در میان فرزندان صنعت نفت، پتانسیل های خوبی دیده ام که اگرروی آنها سرمایه گذاری شود و مورد حمایت قرار گیرند، در آینده می توانند سرمایه های فوتسال نفت و ایران باشند. از سوی دیگر به همکارانم به عنوان یک برادر کوچک تر توصیه می کنم که ورزش را جدی بگیرند تا همیشه شاداب و سلامت باشند. از نشریه «مشعل» هم تشکر می کنم که به ورزش و کارکنان ورزشکار و پیشکسوتان عرصه ورزش اهمیت می دهد .و باعث دلگرمی ورزشکاران این صنعت عظیم است.
سومی فرزند نفتی در تنیس روی میز
علیرضا بابادی وند از فرزندان نفتی مقام سوم مسابقات تنیس روی میز منطقه 7 کشور را به دست آورد.
مسابقات تنیس روی میز بزرگسالان آقایان منطقه ۷ کشور در سالن انقلاب اهواز برگزار شد که علیرضا بابادی وند، ضمن کسب عنوان سومی، جواز حضور در تور بزرگسالان کشور را به دست آورد.
علیرضا بابادی وند از فرزندان کارکنان شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب است که عناوین مختلفی در سطح استان و کشور در کارنامه خود دارد.
این مسابقات با قهرمانی سروش امیری نیا از خوزستان به پایان رسید و حسین دانشیار از خوزستان دوم و علیرضا بابادی وند و نیما سلیمانی هر دو از خوزستان مشترکا سوم شدند. ۴ نفر اول این مسابقات به تور بزرگسالان کشور اعزام خواهند شد.
فرزند نفتی در مسابقه شطرنج قهرمانی آسیا سوم شد
فرزند همکار امور اچ اس ای شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت ایران منطقه خوزستان در مسابقه آنلاین شطرنج قهرمانی آسیا سوم شد.
محمد پوریا محمودی، فرزند پرویز محمودی در مسابقات سریع قهرمانی شطرنج قاره آسیا که به صورت آنلاین به میزبانی کشور هندوستان برگزار شد، توانست مدال برنز این رقابت ها را کسب کند.
فرزند همکار منطقه خوزستان در گروه سنی زیر 10 سال شطرنج آسیا پس از رقابت سنگین توانست جایگاه سوم این دوره از مسابقات را به دست آورد.