قهرمان پارالمپیک و جهان در گفت وگو با «مشعل»:
خدا در ازای معلولیت، پشتکار فراوان به من داده است
هدفم قهرمانی در پارالمپیک پاریس است
آرش جعفری در جنوبی ترین قسمت شهر اهواز به دنیا آمد. در سن یک سالگی متأسفانه از ناحیه پا دچار معلولیت شد؛ اما این معلولیت نه تنها نتوانست مانع پیشرفت او در زندگی شود؛ بلکه باعث شد مصمم تر به زندگی نگاه کند و پله های ترقی را هم در درس و هم در زندگی یکی پس از دیگری طی کند. تا جایی که حالا او بانوی طلایی ایران و خوزستان لقب گرفته و از محبوبیت فراوانی در بین نفتی ها و خوزستانی ها برخوردار است. هاشمیه متقیان، تنها بانوی کاروان دوومیدانی ایران بود که موفق شد اولین مدال طلای تاریخ ورزش بانوان ایران در این رشته را در پارالمپیک به دست آورد. متقیان، از همکاران شرکت ملی حفاری ایران که قهرمانی مسابقات دوومیدانی (رشته پرتاب نیزه) پارالمپیک توکیو را یدک می کشد، در مسابقات گرندپری مراکش دو مدال طلای دیگر در این رشته کسب کرده است. همین پیروزی بهانه ای شد تا گفت وگویی با او داشته باشیم.
بیوگرافی
متولد سال ۱۳۶۵ و اهل ملاشیه اهواز هستم که در رشته دوومیدانی فعالیت دارم. عضو تیم ملی پرتاب نیزه و دیسک جانبازان و معلولان و پارادوومیدانی هستم. در رشته حسابداری نیز تحصیلات دانشگاهی دارم و هم اکنون با مدرک لیسانس حسابداری، در امور ورزش و تربیت بدنی شرکت ملی حفاری فعالیت می کنم.
خانواده
همانطور که گفتم در ملاشیه اهواز به دنیا آمدم، پدرم کارگر شرکت نورد و لوله اهواز بود. فرزند سوم خانواده هستم و رنج های پدر و سختی زندگی در ملاشیه را با گوشت و پوست خود لمس و با وجود معلولیت ۷۰ درصدی با تلاش و پشتکار راه ترقی در رشته ورزشی دوومیدانی(پرتاپ دیسک و نیزه) را طی کردم و در این راه نیز خانواده ام بسیار حمایتم کردند.
سوابق ورزشی و مدال طلا در پارالمپیک توکیو
از سال ۱۳۸۸ به طور رسمی وارد عرصه مسابقات ملی و جهانی در رشته های پرتاب نیزه و دیسک جانبازان و معلولان شدم و تاکنون ۹ مدال طلای قهرمانی مسابقات ملی از سال های ۸۸ تا ۹۶، همچنین ۴ مدال طلای لیگ باشگاهی را کسب کرده ام و موفق به حضور در ۴تورنمنت و مسابقات برون مرزی شده ام. در طول فعالیت خود در تیم ملی دوومیدانی ایران، دو بار سهمیه پارالمپیک را به دست آوردم و اولین بار با شرکت در مسابقات پارالمپیک آسیایی ۲۰۱۴ کره جنوبی، موفق به کسب ۲ مدال نقره پرتاب دیسک و نیزه شدم. در مسابقات آسیایی امارات متحده عربی ۲۰۱۶ مدال طلای قهرمانی رشته پرتاب دیسک را به دست آوردم و در مسابقات جهانی ۲۰۱۷ لندن هم توانستم مدال نقره در پرتاب نیزه کلاس F56 را از آن خود کنم. در ادامه مدال طلای پرتاب دیسک و نقره پرتاب نیزه پاراآسیایی جاکارتا و مدال نقره پرتاب نیزه ۲۰۱۹ جهان را به دست آوردم. بالاخره در پارالمپیک توکیو در سال 2021 موفق شدم مدال طلا بگیرم و قهرمان شوم. در رشته پرتاب نیزه ایران در کلاس ادغامی F۵۵ و F۵۶ با ثبت رکورد ۲۴ متر و ۵۰ سانتی متر به نشان طلا در بخش بانوان رسیدم و رکورد جهان در این رشته را نیز ارتقا بخشیدم.
علت معلولیت
خرداد ۱۳۶۵ در روستای ملاشیه (جنوبی ترین نقطه غربی اهواز) به دنیا آمدم. تا یک سالگی هیچ مشکلی نداشتم. معلولیتم از یک سالگی که واکسن فلج اطفال را تزریق کردم، شروع شد. علتش هم این بود که در حالت سرماخوردگی و تب این تزریق انجام شد و از یک روز بعد هر دو پایم سفت و سخت شد؛ البته با فیزیوتراپی، پای راستم کمی بهتر شد؛ اما عضلات پای چپم از لگن به پایین برای همیشه بی حرکت ماند؛ اما این اتفاق باعث نشد گوشه نشین شوم و افسردگی بر من غالب شود. در دوران دانش آموزی به دلیل شرایط بدنی نمی توانستم با بچه ها بازی کنم. معمولاً در زنگ های ورزش با پیشنهاد معلم ورزش، رشته شطرنج را انتخاب می کردم؛ اما این رشته برای من صرفا برای گرفتن یک نمره بود و آن طور که دوست داشتم، انرژی ام تخلیه نمی شد.
آغاز ورزش حرفه ای
زمانی که حدود 18 سال داشتم، در یکی از روزها که در ایستگاه اتوبوس منتظر وسیله ایاب و ذهاب برای رفتن به پیش دانشگاهی بودم، دختران ورزشکار معلول را دیدم. از آنها راهنمایی گرفتم و به سمت جامعه معلولان رفتم و ورزش را به صورت جدی آغاز کردم.
در واقع باید بگویم به صورت اتفاقی با ورزش جانبازان و معلولان آشنا شدم؛ این همان چیزی بود که سال ها دنبالش بودم و نمی دانستم باید از کجا شروع کنم. خدا را شکر از آن به بعد راهم را در ورزش حرفه ای پیدا کردم.
شروع ورزش حرفه ای با والیبال و دوومیدانی
از اولین روزی که برای تست وارد باشگاه شدم، با جان و دل مایه گذاشتم. ۲ سال اول را در رشته والیبال نشسته فعالیت می کردم؛ اما چون فیزیک بدنی ام مناسب نبود و در بازی های پاراآسیایی، دست های رقیبم نسبت به من کشیده تر بود، از انتخابی جوانان حذف و دوباره بی انگیزه شدم؛ اما باز هم از ورزش فاصله نگرفتم و با تشویق مربی ام در سن ۲۳ سالگی و بعد از تست دوومیدانی وارد این رشته شدم. رشته دوومیدانی، دنیای جدیدی برایم بود و از محیطش خوشم آمد. در این رشته ورزشی، متکی به توان و انرژی خودم بودم. همین موضوع باعث انگیزه ای مضاعف در من شد تا از هیچ تلاشی کم نگذارم. دوومیدانی زیرشاخه های زیادی دارد که من پرتاب نیزه و دیسک را انتخاب کردم.
۱۸ ساعت تمرین در هفته!
هاشمیه پرانرژی صحبت می کند و می گوید: در هفته ۶ جلسه در نوبت صبح و عصر تمرین دارم و ۳ جلسه هم بدنسازی کار می کنم، یعنی روی هم رفته در هفته ۹ جلسه تمرین دارم و فقط جمعه ها آزادم. برای اینکه در تمرین ها کم نیاورم، ساعت خوابم نباید به نیمه شب برسد. در نهایت بین ساعت ۱۱ تا 11:30 شب می خوابم و صبح یکبار برای نماز صبح بیدار می شوم و دوباره می خوابم و مجدداً ساعت ۸ بیدار می شوم تا بعد از خوردن صبحانه، ساعت 9:30 در باشگاه حاضر باشم. تمرینات صبح، ۲ ساعته است. بعد از تمرین به خانه می آیم و بعد از ناهار و نماز و استراحت دوباره بین ساعت ۵ تا ۶ تمرینات هوازی را شروع می کنم.
فقط تکرار و تمرین در کنار توکل به خدا راهگشاست
متقیان در مسابقات پارالمپیک توکیو علاوه بر کسب مدال طلا، رکورد جهانی را جابه جا کرده است. او که تأکید زیادی روی تمرین و تکرار دارد و بارها این کلمات را در کنار توکل به خدا مطرح می کند، می گوید: اگر کسی از همان دوران مدرسه برای خودش هدف انتخاب و مسیرش را مشخص کند، محال است که با تکرار و تمرین به هدفش نرسد، حتی اگر زمین بخورد هم باید با توکل به خدا، دوباره برخیزد و به تلاش ادامه دهد.
از خیلی چیزها گذشتم تا به اینجا رسیدم
ورزشکار حرفه ای باید از خیلی چیزها بگذرد تا به جایگاه بالا برسد؛ من هم از این موضوع مستثنا نبودم. به عنوان مثال، برخلاف میل باطنی ام، سال هاست که از دورهمی ها، تفریحات و رفت وآمدها فاصله گرفته ام تا به هدفی که در ذهن دارم، برسم. بارها شده زودتر از زمانی که برای بیداری صبح در نظر گرفته ام، بیدار شده ام و به جای اینکه بگویم حالا ۵ دقیقه بیشتر بخوابم از رختخواب بلند شده و روزم را شروع کرده ام. یا خیلی وقت ها که در ست های بدنسازی کم آورده ام و مربی این اجازه را داده که تمرین را متوقف کنم، وجدانم اجازه نداده از تمرین دست بکشم و با هر زحمتی بوده، برنامه ورزشی را تا آخر اجرا کرده ام. در این مواقع شاید دچار بدن درد زیادی شوم و تمام عضلاتم از گردن تا نوک پادرد بگیرد؛ اما وقتی در پرتاب نیزه و دیسک، ثمره اش را می بینم، تمام این سختی ها را به جان می خرم. خیلی از خانمها با اینکه خدا را شکر بدن سالمی دارند؛ اما به هر بهانه ای خودشان را در خانه پایبند کرده و به دنبال هیچ هدفی نمی روند یا خیلی از افراد که براثر تصادف یا حتی مشکلات مادرزادی دچار معلولیت هستند، کنج خانه، زانوی غم بغل گرفته اند و فکر می کنند دنیا به آخر رسیده است، در صورتی که واقعاً اینطور نیست. پشتکار و اراده، راه تمام این تصورات ذهنی را سد می کند و باعث می شود تکاپو داشته باشیم. این را هم بگویم که خیلی از معلولان از ورزش مخصوص جانبازان و معلولان اطلاعاتی ندارند، بنابراین باید اطلاع رسانی شود تا آنها هم به این عرصه پا بگذارند.
قهرمانی در گرندپری مراکش و دو طلای دیگر
قهرمان نفتی که در پارالمپیک توکیو به عنوان تنها بانوی کاروان دوومیدانی ایران موفق شد به نشان طلای پرتاب نیزه دست پیدا کند، حالا با کسب یک مدال طلای دیگر در مراکش، بانوی طلایی ایران و خوزستان لقب گرفته و اکنون نیز از محبوبیت فراوانی در بین نفتی ها و خوزستانی ها برخوردار است. دارنده دو مدال طلا در مسابقات گرند پری دوومیدانی می گوید: معلولیت، محدودیت نیست؛ با وجود معلولیت، خداوند پشتکار فراوانی به من داده است. مسابقات گرندپری مراکش در سطح بالایی برگزار شد و ۴۲ کشور در این رقابت ها حضور داشتند که من در پرتاب نیزه و پرتاب دیسک به دو مدال طلا رسیدم. همچنین کاروان دوومیدانی ایران به عنوان نایب قهرمانی دست یافت. این را هم باید اضافه کنم که در این مسابقات، من رکورد خودم و جهان را ارتقا دادم. قبلاً 24 متر و 50 سانتی متر پرتاب کرده بودم که در این مسابقات 24 متر و 76 سانتی متر پرتاب کردم.
حضور در شرکت ملی حفاری اهواز
متقیان درباره جذب خود در شرکت ملی حفاری می گوید: بعد از مسابقات پارالمپیک توکیو و قهرمانی در این رقابت ها، مدیران شرکت ملی حفاری از من تقدیر و تجلیل کردند و در ادامه با مساعدت حمیدرضا گلپایگانی، مدیرعامل شرکت ملی حفاری ایران، شرایطی فراهم شد که به عنوان کارمند ارکان ثالث (پیمانکاری) جذب شوم. در حال حاضر نیز به عنوان کارشناس امور ورزش مشغول به کار هستم. از این رو جا دارد از مسؤولان شرکت ملی حفاری تشکر ویژه داشته باشم؛ زیرا باعث شدند که در این مدت بدون دغدغه برای حضور در مسابقات مراکش تمرین کنم و شاید باورتان نشود که من پرتوان تر از پارالمپیک توکیو تمام تلاشم را کردم که بتوانم موفق شوم. خدا را شکر می کنم که با کسب دو مدال و ارتقای رکوردم در پارالمپیک توکیو، پیش مردم ایران و همکارانم در شرکت حفاری روسفید شدم.
قهرمانی در پاریس هدف آینده
این پرتابگر نفتی درباره هدفش برای آینده می گوید: من از الان به کسب سهمیه پارالمپیک ۲۰۲۴ و ارتقای رکوردم در مسابقات جهانی پاریس فکر می کنم. در تیرماه سال آینده ابتدا به مسابقات جهانی فرانسه می روم که هدفم قهرمانی و کسب سهمیه است و4 ماه بعد، راهی مسابقات آسیایی می شوم که این دو مسابقه، بهترین تمرین برای قهرمانی در پارالمپیک پاریس در سال 2024 است.
حرف پایانی
این قهرمان نفتی در پایان با بیان اینکه معلولیت، محدودیت نیست و خواستن توانستن است، عنوان می کند: شاید به ظاهر دچار معلولیت باشم؛ اما مطمئنم خدا نعمتی بالاتر به ما معلولان داده که شاید افراد سالم از آن بی بهره باشند. خدا در ازای محدودیت و معلولیت، پشتکاری فراوان در وجود من گذاشته که هیچ وقت خسته نمی شوم. همیشه می گویم که خستگی ناپذیرم و با انگیزه و با تمام وجود برای رسیدن به موفقیت تلاش می کنم.