واگویه هایی از برخی دغدغه ها در مراکز انتقال نفت بندرعباس و مهرآران
ما را بیشتر حمایت کنید
درگوشه ای از این دیار باستانی و در پهنه ای غرورانگیز ونیلگون از خلیج فارس که با در اختیار داشتن جزایر متعدد، جلوه ای تازه از میراث طبیعی و پرافتخار کشور را به تصویر می کشد، برای نشان دادن تنها گوشه ای از تلاش کارکنان زحمتکش صنعت نفت، کوله بار می بندیم و راهی آنجا می شویم. شرکت خطوط لوله ومخابرات نفت منطقه خلیج فارس واقع در شهر بندرعباس که بیش از50 درصد فراورده های نفتی کشور را از حاشیه آب های گرم خلیج فارس و مناطق کوهستانی استان هرمزگان به مرکزکشورمنتقل می کند، میزبانمان می شودتا ازحجم عملیات و پیچیدگی های فرایند انتقال فراورده دراین منطقه، همچنین ویژه سختی های کار کارکنانش گزارشی تهیه کنیم.
فرسودگی در کمین نیروی انسانی
اتاق کنترل مرکز انتقال نفت بندرعباس که غالبا از آن به عنوان قلب تپنده مراکز انتقال نفت یاد شده و تمامی فعالیت های مرتبط با عملیات در این قسمت انجام می شود، نخستین مکانی است که برای گفت وگو و انعکاس مشکلات و دغدغه های کارکنان به آنجا هدایت می شویم. قباد مسعودی، رئیس نوبتکاری مرکز انتقال نفت بندرعباس در بدو امر به توضیح مختصری از نحوه فعالیت انتقال فراورده ها از این مرکز و چگونگی رصد آن از طریق سیستم های موجود در اتاق کنترل بسنده می کند. او دانش آموخته رشته مهندسی مکانیک و از سال 85 در مرکز انتقال نفت بندرعباس مشغول به فعالیت است. با وجود42سال سن؛ اماچهره رنجور وخسته ای دارد که نشان ازفشارکار زیاد است؛ موضوعی که بر پیکره این مرکزسایه افکنده و نیازمند آن است تا مدیران بالادستی برای آن چاره ای اساسی بیندیشند تا شاید قدری از آلام این همکاران زحمتکش کاسته شود. مسعودی در ادامه صحبت های خود به احداث خط لوله جدید بندرعباس- سیرجان- رفسنجان اشاره می کند و گلایه دارد از اینکه با راه اندازی این خط، در آینده ای نزدیک، قطعا برای راهبری و مدیریت آن با کمبود نیروی انسانی مواجه خواهیم بود. او از مرکز انتقال نفت بندرعباس به عنوان یک مرکز راهبردی واستراتژیک که 50 درصد سوخت و فراورده های نفتی از طریق خط 26 اینچ تحت مدیریت این مرکز به دیگر نقاط کشور انتقال داده می شود، یاد می کند. او اضافه می کند: حساسیت و تمرکز بالایی بر نحوه عملکرد و فعالیت این مرکز وجود دارد واین مسأله به نوبه خود، استرس و فشار کاری مضاعفی را بر کارکنان تحمیل می کند که باید فکری به حال کمبود نیروی کار در این مرکز کرد. مسعودی می گوید: ساعت کاری کارکنان این مرکز به صورت 12ساعته با دو شیفت کاری، 4 روز کار و 4 روز استراحت برنامه ریزی شده است. نوبتکاری به مرور زمان، فرسودگی به همراه دارد و علاوه بر آن سیستم عصبی را هم به دلیل به هم خوردگی تنظیم ساعات خواب شبانه، تحت تاثیر قرار می دهد و این مسائل به همراه استرس کاری، فشار عصبی مضاعفی را به دنبال خواهد داشت. او می افزاید: قبل از راه اندازی پالایشگاه ستاره خلیج فارس، با یک مخزن 40 میلیون لیتری، فراورده های نفتی را برای انتقال تحویل می گرفتیم؛ اما با اجرایی شدن پالایشگاه ستاره خلیج فارس، کار وارد فاز جدی تری شد و مقدار تغییر و تحولات فراورده ها هم به دلیل محدودیت انبارهای نفت، دشواری ها را دوچندان ساخت. مسائل مربوط به ایمنی تجهیزات و کارکنان، بویژه سرعت عمل ممکن درتعویض فراورده ها مورد توجه جدی قرار گرفت؛ البته چالشی که با آن روبه رو بودیم، باز و بسته کردن ولوهای ابتدای خطوط اصلی بود که قبل از تحریم ها ولوها برقی بود و کارها به سهولت انجام می شد؛ اماهم اکنون با توجه به محدودیت های ناشی از تحریم، امکان عملی برای استفاده از ولوهای برقی وجود ندارد و باز و بسته کردن ولوها به صورت دستی انجام می شود که این مهم سرعت عمل را بشدت کاهش می دهد.
تلاقی محدودیت ها با روزهای شرجی
مسعودی درباره گرما وشرجی بودن آب و هوای بندرعباس هم می گوید: در اغلب ماه های سال این گرما تداوم دارد و زندگی را به مراتب سخت تر می کند. محدودیت های کاری که در جنوب وجود دارد، اصلا قابل مقایسه با کار کردن دردیگر نقاط کشور نیست.