خانم های شاغل مجبور هستند که به صورت پاره وقت کارکنند و این گرمای طاقت فرسا، تفریح و سرگرمی را هم از بچه ها سلب کرده است. تمامی این موارد دست به دست هم می دهند که گذران زندگی با سختی و دشواری فراوانی همراه باشد؛ البته ناگفته نماند که امکانات مسکونی که صنعت نفت در شهرک مروارید برای ما درنظر گرفته است هم به مراتب سختی ها و مشقت های خاص خودش را دارد. اینکه مجبور باشی روزانه حدود 20 کیلومتر فاصله منزل تا محل کار را طی کنی، سختی های خودش را دارد و اینکه باید به شیوع درصد بالایی از میزان افسردگی در میان خانواده های ساکن این شهرک نیز هشدار داد که مدیران باید در اسرع وقت درباره حل این چالش، اقدام مقتضی را انجام دهند. اوهمچنین به عدم دسترسی به امکانات تفریحی و گردشگری صنعت نفت دردیگر شهرها برای کارکنان مرکز انتقال نفت بندرعباس اشاره دارد و عنوان می کند: امکانات تفریحی و مهمانسراها کمتر در اختیارما قرار داده می شود. رفتن به مسافرت تا حدود زیادی می تواند هجمه های ناشی از سختی کار را متعادل کند؛ اما متاسفانه اغلب ما از داشتن این امکانات حداقلی نفت هم محروم هستیم. مسعودی از میزان اضافه کاری کارکنان این مرکز هم گلایه مند است و می گوید: این دغدغه تمامی کارکنان این مرکز انتقال نفت است؛ چرا که تخصیص این میزان اضافه کاری اصلا قابل مقایسه با دیگر کارکنان صنعت نفت نیست. تعیین سقف 30 ساعت اضافه کاری آن هم در این مرکز که در آن باحساسیت بالای کاری رو به روهستیم، دورازانصاف است وامیدوارم مدیران بالادستی، دراین زمینه انعطاف بیشتری از خود نشان دهند.
ضرورت حمایت برای ماندگاری بیشتر
بدیهی است که امروزه صنایع نفت و گاز به عنوان مهم ترین صنایع فعال در جهان نقش بسزایی در رونق اقتصادی کشورها دارند. رقابت برسر تولید نفت و گاز ازسوی کشورهای صاحب ذخایر طلای سیاه، روبه فزونی است و به موازات آن نیاز به نیروهای متخصص و راهبری صنایع و تجهیزات وابسته، امری بدیهی است. دراین میان، این باور عام که کارکنان شاغل در صنعت نفت ازحقوق و مزایای بالاتری نسبت به دیگر صنایع وبخش ها برخوردارند، صرفا یک باورغلط است. به واقع روشن است کمبود یا حتی نبود امکانات و مشوق های دریافتی، پیکره صنعت نفت را با مخاطراتی جدی مواجه خواهد ساخت. با این اوصاف، نظرمسعودی را در این باره جویا می شوم که درپاسخ، به صراحت عنوان می کند: متاسفانه پدیده مهاجرت فعالان عرصه صنعت نفت وگاز، ازشرکتی به شرکت دیگر و یا حتی کشور دیگر، روند صعودی به خود گرفته و این مسأله تلنگری جدی است که مدیران بالادستی باید به جد پیگیر آن باشند. باوجود فضای مجازی، دسترسی به اطلاعات به سهولت امکان پذیر شده وکارکنان از میزان حقوق ومزایای دریافتی دیگر صنایع مرتبط با نفت و گاز براحتی آگاه هستند. گاه تفاوت در میزان دریافتی ها به قدری فاحش است که اگر به خود من پیشنهاد شغلی در دیگربخش های صنعت نفت ( پالایشگاه آبادان یا پتروشیمی ها) شود، قطعا پاسخم مثبت خواهد بود. کارکنان وضع معیشتی چندان مناسبی ندارند واین مسأله عرصه کار وفعالیت را روز به روز برایمان سخت کرده است. مزایا ودریافتی ها در کشورهایی که به نوعی در زمینه صنعت نفت و گاز فعالیت دارند، به گونه ای مشهود است که می تواند درکوچ ومهاجرت افراد تاثیرگذار باشد. او درادامه می افزاید: درباره وضع بهداشتی ودرمانی هم، شرایط مطلوب نیست؛ تعرفه های پزشکی و دندانپزشکی بسیار بالاست و قطعا این مسائل در بالابردن هزینه های زندگی تاثیرگذارخواهد بود. به هرحال بازگو کردن تمام مشکلات وچالش های ریز و درشتی که کارکنان مرکز انتقال نفت بندرعباس با آن دست و پنجه نرم می کنند، قدری ازحوصله این گفت وگو خارج است؛ اما آنچه حائز اهمیت است، اینکه کارکنان این مرکز انتقال نفت، با توجه به احساس وظیفه و از همه مهم تر عرق به وطن است که تمامی این مشکلات را تاب می آورند و همه هم و غم خود را برای پیشبرد هر چه بهتر کارها به کار گرفته اند و امیدوارم مسؤولان بالادستی هم در رفع دغدغه های این عزیزان گره گشایی کنند.
نیروهای با تجربه در کنار نیروهای جوان
در ادامه انعکاس گوشه ای از سختی های زحمتکشان عرصه نفت سری هم به مرکز انتقال نفت مهرآران زدیم تا ضمن بازدید از حوزه عملیاتی این مرکز، بتوانیم شاهد سختی های کار این بخش از کارکنان شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت منطقه بندرعباس هم باشیم. مرکز انتقال نفت مهرآران در سال 1371 به بهره برداري رسيده است. وظیفه اين مركز که با نزديكترين شهر (حاجي آباد) 40 كيلومتر فاصله دارد، انتقال روزانه 300 هزار بشكه فراورده از قبيل بنزين، نفت سفيد و نفت گاز از طريق خط لوله 26 اينچ است. محسن صدیقی، مسؤول عملیات مرکز انتقال نفت مهرآران است که برای بازگو کردن بخشی از سختی کار کارکنان این مرکز با ما همراه می شود. او تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی رشته مکانیک گذرانده و با 18 سال سابقه فعالیت در صنعت نفت، اکنون به عنوان نیروی اقماری در مرکز انتقال نفت مهرآران مشغول به فعالیت است. مرکز انتقال نفت نکا واقع در منطقه شمال از جمله مناطق عملیاتی است که صدیقی در بدو ورود به صنعت نفت، 13 سال به صورت مداوم دراین مرکز فعالیت داشته است. این مسؤول عملیات مرکز انتقال نفت مهرآران هم مانند دیگر کارکنان در ابتدای صحبت های خود به کمبود نیروی انسانی اشاره دارد و از آن به عنوان مهم ترین دغدغه حال حاضرهمکاران خود در تمامی مراکز انتقال نفت تحت مدیریت شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت منطقه بندرعباس یاد می کند و امیدواراست که این مسأله هرچه سریع تر از سوی مدیران بالادستی رفع و رجوع شود. او اذعان می کند: حساسیت کار خط لوله منطقه بندرعباس بسیار بالاست و ما هم اکنون با حداکثر توان و ظرفیت مشغول به فعالیت هستیم که در صورت سهل انگاری یا بروز هرگونه حادثه و اتفاقی، راه جبرانی وجود نخواهد داشت. صدیقی افزون بر کمبود نیروی انسانی، کمبود نیروهای باتجربه وآشنا به انجام کار با تجهیزات وسیستم های مرکز انتقال نفت را هم از اهم چالش هایی می داند که مستلزم نگاه ویژه ای است. او در این باره توضیح می دهد: استفاده از سیستم ها، تجهیزات و تاسیسات موجود درمراکز انتقال نفت، نیازمند داشتن تجربه کاری است. نیروهای جوان تحصیلکرده ای که به این مرکز تزریق می شوند، از تجربه کافی در زمینه نحوه استفاده از دستگاه ها و تجهیزات برخوردار نیستند و به اصطلاح جزء نیروهای صفر کیلومتر به حساب می آیند که این مسأله به نوبه خود کارها را با وقفه همراه می سازد.
بازسازی اقامتگاه ها؛ ضرورتی مهم
مسؤول عملیات مرکز انتقال نفت مهرآران در ادامه به وضع اقامتگاه های کارکنان اقماری اشاره کرده و عنوان می کند: سکونت کارکنان شرایط و امکانات چندان مطلوبی ندارد و به دلیل فرسودگی و مستعمل بودن تخت ها و صندلی ها نیازمند نوسازی و بازسازی است. تخت ها و صندلی های موجود در اتاق ها مستعمل شده و چندان قابل استفاده نیست و اغلب کارکنان ساکن دراین اقامتگاه ها از وضع بد گلایه مند هستند و علاوه بر آن کمردرد و پادرد ناشی از استفاده مکرر از تخت های فرسوده هم امان ما را بریده که امیدواریم مسؤولان نسبت به تجهیز حداقلی امکانات رفاهی، اهتمام لازم را به عمل آورند. صدیقی ادامه می دهد: بعد مسافتی مهرآران تا بندرعباس حدود 200 کیلومتر است که کارکنان اقماری بعد از اتمام 14 روز کاری باید به ناچار این مسافت را طی کنند تا از طریق بندرعباس به شهرهای محل سکونت خود مراجعت کنند که غالبا این بعد مسافتی زیاد با مخاطرات جدی همراه است؛ البته می توان شهر سیرجان را که حدود 100 کیلومتر با مهرآران فاصله دارد، به عنوان جایگزین بندرعباس در نظر گرفت تا هم از خطرات احتمالی کاسته شود و هم بعد مسافتی زیاد کسالت آور نباشد که در این زمینه با مسؤولان مربوطه صحبت های لازم انجام شده و چالش های پیرامون آن به گوش این دوستان رسیده که منتظر تصمیم نهایی از سوی آنها هستیم تا این دغدغه هم بخوبی حل و فصل شود.
چالشی به نام اینترنت
وی از کندی یا دسترسی نداشتن به اینترنت و متعاقب آن، سختی های برقراری راه های ارتباطی آن هم با اعضای خانواده که هم اکنون با فیلتر کردن فضای مجازی بیشتر نمایان شده است، نیز گلایه کرده و اذعان می کند: دسترسی به شبکه های مجازی و ارتباطات اینترنتی که در اغلب مواقع با شرایط جوی و آب و هوایی جنوب به طور کامل قطع می شود، یکی از مهم ترین دغدغه هایی است که در بین کارکنان وجود دارد و امکان دسترسی ارتباط آسان با اعضای خانواده را تا حد بالایی با اختلال مواجه می سازد. در واقع این حداقل امکاناتی است که کارکنان باید در اختیار داشته باشند که آن هم متاسفانه مقدور نیست و ما اغلب از حال اعضای خانواده خود بی خبر بوده و امکان دسترسی به آنها را نداریم. مسؤول عملیات مرکز انتقال نفت مهرآران می افزاید: با تورم موجود، افزایش بی سابقه قیمت ها و وضع بد اقتصادی جامعه، حقوق ها کفاف دخل و خرج های زندگی را نمی دهد و کمبودها روز به روز بیشتر نمایان می شود. همکاران من به ناچار برای جبران مخارج روزمره زندگی چند روز از زمان استراحت خود را به رفتن ماموریت در دیگر مراکز انتقال نفت اختصاص می دهند تا شاید کمکی برای مخارج زندگی شان باشد. تداوم این روند قطعا نیروهای شاغل در صنعت نفت را با فرسودگی و از همه بدتر بی انگیزگی روبه رو خواهد کرد. صدیقی اذعان می کند: به گزاف نیست اگربگوییم کارکنان نفت، جدا از دیگر اقشار جامعه از جان و دل برای پیشبرد و توسعه صنعت نفت کشور مایه می گذارند و تلاش می کنند تا این صنعت بیش از هر زمان دیگری در اوج و شکوفایی قد علم کند. بنابراین لازم و ضروری است تا حمایت های بیشتری شوند.