رئیس هیأت کوهنوردی در امور ورزش شرکت ملی نفت ایران:
حسرت K2 به دلم مانده است
مشعل| اکبرمهدی زاده، متولد سال 1354 درشهرستان نقده است که هم اکنون به عنوان رئیس هیأت کوهنوردی امور ورزش شرکت ملی نفت ایران فعالیت می کند. او ازجمله ملی پوشان رشته کوهنوردی است که سابقه نزدیک به 8 سال عضویت در تیم ملی را دارد و بهمن پارسال به همراه گروهی از کوهنوردان، موفق به صعود قله 5895 متری کلیمانجار و قاره آفریقا شده است. این صعود، بهانه ای شد تا گفت وگوی کوتاهی با این ملی پوش قدیمی داشته باشیم.
از چه زمانی تصمیم گرفتید، کوهنوردی را به صورت حرفه ای دنبال کنید؟
با توجه به شهری که درآن به دنیا آمده ام (نقده) و فضای کوهستانی که در آن وجود دارد، از کودکی به کوهنوردی علاقه مند شدم و گاهی نیز برای تفریح کوهنوردی می کردم؛ اما شروع فعالیت حرفه ای ام در این رشته ورزشی در همکاری با تیم ملی امید، ازسن 22 سالگی آغاز شد و اولین تجربه صعودی هم که داشتم، مربوط به قله «پوبدا» با ارتفاع7439 متر درمنطقه «تیان شان» مرز بین چین و قرقیزستان است که بلندترین قله در شمال کره زمین به شمار می رود؛ البته زمان فتح قله، 6سال از آخرین صعود آن می گذشت و تیم ملی کوهنوردی ایران، اولین تیمی بود که پس از گذشت 6 سال، دوباره این قله را فتح می کرد.
به چه قله هایی صعود داشته اید و چه مدال هایی کسب کرده اید؟
دوره ای که در تیم ملی کوهنوردی حضور داشتم، به قله های زیادی صعود کردم و موفق به دریافت مدال های مختلفی نیز شدم که از آن جمله می توان به صعود به قله 8210 متری چوايو در چين، قله 8016 متری شيشا پانگ ما در فلات تبت و قله 8465 متری ماکالو در نپال که به قله هيولای سياه در دنيا معروف است، اشاره کرد. يک طلا، دو نقره و يک برنز جهانی، همچنین يک طلا و برنز آسيایی، حاصل فعالیت های من در رشته کوهنوردی است.
بتازگی به همراه یک تیم کوهنوردی به قله کلیمانجارو صعود کردید، درباره آن بگویید.
در بهمن سال گذشته، قله کلیمانجارو را که بزرگترین قله آفریقاست، فتح کردیم. در واقع این قله، یکی از 7 قله مرتفع جهان به شمار می رود که ارتفاع آن به 5895 متر می رسد. برای رسیدن به این قله 5 مسیر وجود دارد که ما در آخرین صعود خود، تصمیم گرفتیم مسیر مارانگو را برای صعود انتخاب کنیم.
چه چیز سبب شد که تصمیم به صعود این قله بگیرید؟
پیش از این دوبار به همراه تیم هایی از نفت به این قله صعود کرده بودم که یکی از این تیم ها، تیم جانبازان بود که تعدادی از آنها توانستند این مسیر را تکمیل کنند، یک بار نیز گروه کوهنوردی بانوان را به این قله بردیم که همه آنها موفق شدند به این قله صعود کنند. با این توضیح می توان گفت، این سومین بار است که قله کلیمانجارو را فتح می کنم؛ البته در این صعود، من به عنوان مربی یک تیم 26 نفره حضور داشتم. اعضای این تیم اکثرا غیرنفتی بودند که با هزینه شخصی خود به این سفر آمده بودند.
سخت ترین صعود های شما در تمام سال های گذشته چه بوده است؟
معمولا صعود به قله ها با خطرهای بسیاری همراه است؛ اما بی شک سخت ترین صعودی که در این سال ها تجربه کرده ام، فتح قله های بالای 8 هزار متر، یعنی قله 8210 متری چوايو در چين و قله 8016 متری شيشا پانگ ما در فلات تبت است؛ چراکه به نوعی جزو اولین تجربه های من در حوزه کوهنوردی حرفه ای به شمار می رفت.
ارزیابی شما از وضعیت رشته کوهنوردی در ورزش نفت چیست؟
من از جمله قهرمانان ملی هستم که در سال 1383 جذب صنعت نفت شدم تا بتوانم در حوزه کاری خود، یعنی کوهنوردی گامی را برای توسعه این رشته در نفت بردارم. خوشبختانه در این رشته، پیشرفت های قابل توجهی صورت گرفته و قله های بسیاری را با حضور کارمندان شرکت نفت در خارج از مرزهای کشور فتح کرده ایم؛ البته روند صعودهای برون مرزی بعد از کاهش بودجه های این بخش کاملا متوقف شد؛ اما هیات کوهنوردی به فعالیت های داخلی خود ادامه داده و سال گذشته 60 صعود و امسال بالای 80 صعود داخلی را پشت سرگذاشتیم. پیش بینی می شود با توجه به برنامه ریزی های صورت گرفته، در سال آینده تعداد صعودها افزایش پیدا کند.
قله ای هست که آرزوی فتح آن را داشته باشید؟
یکی از قله هایی که همیشه دوست داشتم آن را فتح کنم، قله K2 در پاکستان بود؛ اما متاسفانه شرایط کار و زندگی به گونه ای پیش رفت که دیگر امکان سفر و رسیدن به این قله فراهم نشد و فکر می کنم حسرت رسیدن به این قله همیشه در دل من باقی بماند؛ البته اگر تامین اعتبار برای چنین سفری صورت گیرد، با شروع تمرین های مناسب می توانیم به این قله و قله اورست صعود کرده و پرچم جمهوری اسلامی ایران را روی این قله ها برافراشته کنیم.
فرزندان تان تمایل دارند رشته ورزشی شما را دنبال کنند؟
واقعیت این است که خودم دوست ندارم هیچ کدام از فرزندانم از نظر حرفه ای وارد این عرصه شوند؛ البته خود آنها هم علاقه ای به این رشته نشان نمی دهند و یکی از پسرانم به نام پارسا به والیبال علاقه مند است. دلیل اینکه دوست ندارم فرزندانم وارد این رشته ورزشی شوند این است که خطرهای کوهنوردی بسیار زیاد و درصد سالم بازگشتن از صعود کم است، بنابراین دلم نمی خواهد فرزندانم این رشته را دنبال کنند.
ناگفته ای هست که بخواهید بگویید؟
درست است که کوهنوردی، آن هم به صورت حرفه ای و صعود به قله های مرتفع جهان می تواند با خطرهای بسیاری همراه باشد و حتی برخی صعودها به نوعی ریسک روی زندگی است؛ اما می توان این رشته را جاذب و به یادماندنی دانست.