کارمندی فقط شغل نیست، یک سبک زندگی است
8 نکته راهبردی برای زندگی کارمندی
نقل قول های زیادی درباره چگونگی به جود آمدن قشر کارمند وجود دارد؛ اما برآیند بیشتر آنها این است که با ظهور انقلاب صنعتی در اروپای پس از رنسانس و روند تخصص گرایی در مشاغل، کم کم قشری با نام کارمندان، از اجزای لاینفک ساختارهای اداری و صنعتی دنیای مدرن شدند؛ هرچند پیش از دوران مدرن، دیوان سالاری ها و ساختارهای حکومتی کارمندانی داشتند؛ اما این قشر نوپدید از نظر ماهوی با آنچه در گذشته وجود داشته، تفاوت دارد. از150 سال پیش و با وزیدن نسیم مدرنیته به شرق، بخصوص ایران و تاسیس ساختارهای مدرن و بروکراتیک در کشورمان، کم کم کارمند و زندگی کارمندی نیز پای خود را به کشورمان باز کرد. با ظهور جامعه شناسی، کارمندی و کارمند بودن ربط مستقیمی به طبقه بندی های اجتماعی – اقتصادی پیدا کرد و آهسته آهسته دوگانه اجتماعی به نام کارمند – آزاد ظاهر شد. امروز اندکی بیش از 150 سال از ظهور کارمندی در ایران می گذرد و چندی پیش روز جهانی کارمند بود. امروز کارمند بودن نه تنها یک بعد اقتصادی؛ بلکه ابعاد اجتماعی، فرهنگی زیادی پیدا کرده و یک سبک زندگی شده است. به همین مناسبت به ذکر چند نکته کوتاه پرداخته ایم. نکته هایی که به کار بستن آنها می تواند زندگی کارمندی ما را سامان بهتری بدهد.
سرتان به کارتان باشد
کارمندان خوب، سرشان را پایین می اندازند و به کار خودشان می رسند. در محل کار، توانایی های خود را نشان دهید و بر کاری که انجام آن را به عهده گرفته اید، تمرکز کنید. وقت خود را برای کار دیگران صرف نکنید و اجازه بدهید خودشان، کارشان را انجام دهند. به یاد داشته باشید که این موضوع با کمک کردن به دیگران تفاوت دارد.فقط بر کار خود تمرکز کنید و به دیگران کاری نداشته باشید.
بی دلیل درد دل نکنید
به راحتی برای هر کسی در محیط کار درد دل نکنید. چه لزومی دارد که همکاران از اتفاقات خانوادگی شما اطلاع داشته باشند. باید بین محیط کار و محیط خانوادگی تفکیک قائل شوید. برای هر کسی، در هر شرایطی و با هر کیفیتی درد دل نکنید و حد و حدود خود را در محل کار نگه دارید تا از مشکلات احتمالی ناشی از آن در امان باشید.
بدگویی نکنید
از شایعه پراکنی و بدگویی پشت سر سایر همکاران دست بر دارید. هر آنچه را که می شنوید، بدون توجه و تحقیق درباره صحت و درستی اش، آن را تکرار و پخش نکنید. درباره رفتار های به ظاهر مشکوک، قضاوت و پیش داوری نکنید.
غذاهای تند و بودار نخورید
از خوردن غذاهای تند و بودار بویژه در محیط کار بشدت بپرهیزید. غذاهای پرادویه، تند یا حاوی موادی چون سیر باعث می شوند بعد از خوردن غذا که با همکاران تان همکلام می شوید، آنها از شما فرار کنند.اگر سیاست روشنی برای رعایت نکات بهداشتی در محیط کار وجود داشته باشد، کارمندان موظف به رعایت آن خواهند بود و رعایت نکردن نظافت، به معنی تجاوز به حقوق دیگر کارمندان و نقض آشکار سیاست های بهداشتی محل کار محسوب می شود.
بلند حرف نزنید
در فضای بسته محیط کار بلند حرف نزنید. اصلا حرف زدن با صدای بلند در چنین محیطی صورت خوشی ندارد و باعث نگاه سرزنش آمیز دیگران می شود. به عنوان نمونه اگر می خواهید در مورد موضوعی با یکی از همکاران تان که در فاصله نسبتا دوری از شما قرار دارد، صحبت کنید، یا از تلفن استفاده کنید یا نزد او بروید و یا از پیامک استفاده کنید.
تمیز باشید
یکی از مهمترین نکاتی که معمولا مورد غفلت کارکنان یک اداره یا نهاد واقع می شود، تمیز نگه داشتن وسایل و ابزارهایی است که در اختیار دارند. هر روز وقتی کارتان تمام می شود، سعی کنید وسایل روی میز کارتان را مرتب سر جای خود بگذارید و کاغذهای باطله یا زباله های دیگر را توی سطل زباله بیندازید. مطمئن باشید، این کار، زیاد وقت شما را نمی گیرد.
به پوشش خود توجه کنید
قبل از هر چیز، لباس شما باید مناسب محیطی که در آن کار می کنید، باشد. از پوشیدن لباس های نامناسب با رنگ های جیغ اجتناب کنید. پوشیدن لباس های تنگ و کوتاه نه تنها شرایط کار را بر شما سخت خواهد کرد، بلکه تحمل فشار تنگی لباس برای ساعت های طولانی برای سلامت شما مضر است. لباس های فرم و یک شکل، بهترین نوع لباس برای محل کار است.
وقت شناس باشید
سعی کنید حتما به موقع در محل کار حضور داشته باشید. این موضوع از اهمیت زیادی برخوردار است. بهتر است ۱۰ تا ۱۵ دقیقه زودتر از آغاز ساعت کاری تان، در محل کار حاضر شوید؛ زیرا در این صورت زمان کافی برای آمادگی خواهید داشت. حتی می توانید در صورت نیاز به سر و وضع خودتان برسید و خود را مرتب کنید.بیشتر از ساعت کاری خود در محل کارتان نمانید؛ زیرا ممکن است این تصور در کارفرمای تان ایجاد شود که شما قادر به برنامه ریزی و مدیریت زمان خود نیستید.
تلفیق خرما با فرهنگ مردم
مشعل این روزها، روزهای خرماپزان است؛ روزهایی از نیمه دوم تابستان که دمای هوا در همه نقاط ایران بالاست و در مناطق جنوبی و گرم، بیش از آنچه تصور و تحملش را داشته باشید، گرم می شود. حال و هوایی که به درد ما انسان ها نمی خورد؛ اما خرمایی را که برای همه ما دوست داشتنی است، خوب عمل می آورد و می پزد. ایران با تولید سالانه حدود یک میلیون و 100 هزار تن خرما، ٢٣ درصد خرمای جهان را تولید می کند. به جز استان های جنوبی همانند خوزستان و هرمزگان، در خراسان جنوبی، کرمان و زاهدان هم محصول خرمای قابل توجهی با انواعی متفاوت و پرطرفدار به دست می آید. در این میان، برخی شهرها مثل بم در استان کرمان در تولید خرما معروف شده اند. انواع خرما با نام های استعمران، خضراوی، کبکاب، زاهدی، گنتار، برهی، خاصویی، دیری، شکر، حلاوی و ... در جنوب ایران به دست می آید؛ اما هفت نوع اصلی خرمای صادراتی شامل مضافتی، استعمران، شاهانی، کبکاب، پیاروم و زاهدی است و خرمایی به نام «پیاروم» گران ترین خرمای صادراتی ایران به شمار می رود. ایران در صدر تولید کنندگان خرما در دنیاست و از این منظر باید به شرایط آب و هوایی ایران در مناطق مختلف بالید، اما در بسته بندی، بازاریابی و تولیدات جانبی از خرما همچنان بسیار ضعیف هستیم و موضوع راه و روش های صادراتی برای محصول همچنان موفق و راهگشا نبوده است. خرما در اقتصاد مردم جنوب ایران بسیار حیاتی و اثر گذار است و نمی توان این محصول کشاورزی را از زندگی مردم خونگرم شهرهای جنوبی حذف کرد. در چند سال اخیر که خشکسالی و گرد و غبار به مناطق جنوبی و غربی ایران فشار آورده، بسیاری از نخیلات تهدید به مرگ شده و یا تا امروز خشک شده اند و شاید شما هم در اطرافتان مواردی از خشک شدن نخل ها را دیده باشید. نخل، درختی متفاوت است که ویژگی های مشابهی با انسان دارد و به واسطه حرمتی که در میان مردم جنوب دارد، مرگ نخل انرژی منفی را به بار می آورد.
بسیاری از ما درباره خرما و انواع آن، نخل و ویژگی هایش و حتی مراسم و فرهنگی که خرما و نخل و برداشت خرما در میان مردم جنوب ایران دارد، اطلاعات کمی داریم. تمام قسمت های میوه خرما قابل خوردن و مصرف مجدد است و از بخش های مختلف ساقه و برگ های درخت نخل هم کشاورزان استفاده های کاربردی دارند. خرما، یکی از قدیمی ترین میوه های کشت شده از سوی انسان بوده که عموما در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری پرورش می یابد. این میوه برای درمان پوسیدگی دندان، درمان بیماری های اعصاب، خون سازی و مقابله با کمبود وزن، تقویت قلب و ... مفید بوده و جزو میوه های توصیه شده از سوی ائمه اطهار است و به عنوان قوت غالب در بسیاری از مکتوبات تاریخی از آن یاد شده است؛ میوه ای که می توان روزه را با آن باز کرد و از گرسنگی و ضعف دور ماند. خرما هم همانند بسیاری از محصولات کشاورزی، در زندگی کشاورزان جایگاه و اهمیت بالایی دارد. بخشی از فرهنگ و شیوه های زندگی و زبان مردم هر منطقه ای حول محور محصول غالب آن منطقه شکل می گیرد. همانطور که شهرهای شمالی با برنج خو گرفته اند و برنج و شالی کاری جزئی از فرهنگ آنها شده، خرما هم در زندگی مردم جنوب، نقشی بی بدیل بازی می کند. روستاییان و کشاورزان معمولا برای برداشت محصول خود در زمان هایی مشخص، آداب و سننی را که عموما محوری اعتقادی دارد، اجرا می کنند تا برکت مال شان بیشتر شود و به نوعی از پروردگار شکرگزاری کرده باشند. این آداب و رسوم در هر منطقه متفاوت است و رنگ و بویی مربوط به آن منطقه دارد. به عنوان نمونه، چندی قبل در میناب استان هرمزگان، جشنواره ای به نام «مغ و مشتا» برگزار شد؛ جشنواره ای که از حالت محلی به مراسمی رسمی با حضور اقشار مختلف تبدیل شده است. در این مراسم مُشتاداری، مُغ بُری، کُنگ جوشی، شیره گیری، سِوِندبافی و ... که هر کدام مربوط به بخشی از مراحل برداشت محصول و آماده کردن آن است، اجرا می شود. «مُشتا» محل جمع آوری، فرآوری، عمل آوری و نگهداری خرما تا قبل از مرحله فروش یا همان انبار است. بریدن خوشه های رسیده خرما از نخل را هم در گویش بومی «مُغ بُری» می نامند و یکی از روش های قدیمی عمل آوری محصول خرما بعد از مُغ بُری، کُنگ جوشی است که از جمله رسوم رایج و بجا مانده از گذشتگان و برگزاری آن همراه با نواختن ساز و دهل و خواندن نواهای محلی است.
به نظر می رسد، به منظور تحکیم شرایط اقتصادی کشاورزان و باغداران در مناطق جنوبی ایران و حمایت از این محصول صادراتی که جایگزینی هم ندارد، نیاز است برنامه ریزی های بیشتر و جدی تری را برای تولید، برداشت و صادرات خرما داشته باشیم. علاوه بر اینها باید از خودمان بپرسیم که چقدر از ادامه تولید این محصول وطنی حمایت می کنیم؟ و هر کدام از شرکت های خصوصی و دولتی فعال در مناطق جنوبی و همسایه با نخیلات، چقدر برای ادامه تولید، خرید محصول و یافتن بازاری مطمئن برای کشاورزان تلاش کرده اند؟