شما هم معتاد موبایلید ؟

مشعل سوالی که در بسیاری از جلسات مشاوره های درمانی افسردگی یا بررسی مؤلفه های سلامت اجتماعی می پرسند، این است که چند ساعت در روز را پای تلویزیون می گذرانید؟ چند ساعت روز را در اینترنت و حتی جزئی تر چند ساعت را در تلگرام و اینستاگرام هستید؟ اگر یک روز تلفن همراه تان نباشد، چه حالی دارید؟ چقدر احساس بی حوصلگی یا پوچی می کنید؟ چقدر بدون اینترنت می توانید در جایی دور و بدون آنتن بمانید؟ اگر پاسخ تان به این سوال ها عددهایی قابل توجه دارد و اگر بدون تلفن احساس تنهایی می کنید، بدانید که به این وسیله و دنیای مجازی معتاد شده اید و مهمتر اینکه در زندگی واقعی تان میزان کمتری از زندگی جریان دارد. با این همه بسیاری از ما، بخصوص جوان ترها نمی توانند به همین راحتی این فاصله را بین خودشان و تلفن همراه شان ایجاد کنند؛ اگرچه این وابستگی در میان نوجوانان و جوانان بیشتر است؛ البته در دنیای امروز که اینترنت و شبکه های اجتماعی، در دسترس همه اعم از کودکان و سالمندان هم قرار دارد، این وابستگی بدون تفاوت در مورد همه اقشار و همه سنین می تواند رخ دهد. انسان امروز در خلأ کمبودهای رفاهی، آموزشی، خانوادگی و عاطفی، نیازهای خود را در فضای مجازی دنبال می کند و با این سرگرمی، بخشی از این زمان از دست رفته را جبران می کند، در حالی که این جبران کردن در واقع نوعی وابستگی منفی به وجود می آورد. زمان بالای مصرف و حضور در این فضاهای مجازی و این وابستگی در بلند مدت، عوارضی مشهود دارد که حتما این نشانه ها را در خودتان و اطرافیان تان دیده اید. مواردی مثل کم صحبت کردن، ارتباط مستقیم نداشتن با اعضای خانواده و دوستان، پرخاشگر شدن، کم تحملی، داشتن استرس و اضطراب و ناامیدی، بدگویی کردن و... به خصوصیات بیشتر ما تبدیل شده و اگر همیشه اینگونه نباشیم، در لحظات یا ساعاتی از روز اینگونه هستیم. زمان هایی است که نیازی به چک کردن ایمیل ، پیامک ها و پیام ها در شبکه های اجتماعی نداریم و آن روز هم اتفاق خاصی در جامعه و فضای اجتماعی و سیاسی رخ نداده؛ اما باز هم بیش از سه ساعت از روز را در تلفن همراه مان غرق می شویم. بلافاصله پس از توییت، ارسال پیام یا گذاشتن پستی در اینستاگرام به صفحه تلفن زل می زنیم تا پاسخی، لایکی یا واکنشی به ما برسد، در صورتی که اگر دنبال کارهای دیگرمان برویم و دوباره در زمانی دیگر هم برگردیم، همان تعداد لایک و پاسخ و واکنش وجود خواهد داشت. برای کم کردن این اعتیاد راهکارهایی را در زیر توصیه می کنیم:

مهمانی بروید: برای گذراندن اوقات فراغت برنامه دورهمی و مهمانی با خانواده و دوستان بگذارید تا کمتر احساس نیاز به ارتباط در فضای مجازی داشته باشید. این دیدارها احساس تنهایی و گوشه گیری شما را کم می کند.

به زمان از دست رفته فکر کنید: در بسیاری از موارد کارهای روزانه ای دارید که ممکن است چندان مهم نباشند، اما تلنبار شدن آنها حتما ذهن تان را درگیر می کند. یکی از دلایل این تلنبار شدن، همین وابستگی به تلفن همراه است. پس در ذهن تان به کارهای نیمه کاره و کوچک، برنامه های پیش رو و زمان ها و فرصت های از دست رفته فکر کنید.

برای خودتان زمان بگذارید: اگر تصمیم به این تغییر گرفته اید، اولین کار محدود کردن زمان کار با گوشی همراه تان است. به عنوان مثال یک ساعت صبح و یک ساعت عصر و یا برای این موضوع از آلارم تلفن یا برنامه های هشداری دیگر استفاده کنید تا این مدت حضور در فضای مجازی را به شما یادآوری کند.

برنامه ها را کاربردی کنید: حتی اگر زمان زیادی در تلفن همراه سرگرم هستید، تعداد برنامه هایی را که کاربردی هستند و آموزش یا کاری را با آنها انجام می دهید، بیشتر کنید. به عنوان نمونه برنامه های آموزش زبان را نصب کنید و هر زمان احساس کردید به شکلی غیر ارادی نمی توانید از تلفن همراه تان دل بکنید، این برنامه ها را باز کنید.

یکباره ترک نکنید: قرار نیست خودتان را از این وابستگی یکباره جدا کنید. این اتفاق باید کم کم رخ دهد. وابستگی هایی را که در زندگی روزمره تان الزامی ندارد، آرام آرام کم کنید و بعد سراغ موارد اصلی بروید. داشتن تلفن همراه و برنامه های کاربردی آن اشکالی ندارد؛ اما زمان زیادی درگیر آن بودن، اشکال دارد.

زود بخوابید: یکی از زمان های غرق شدن در اینترنت، موقع خوابیدن است، حتی بسیاری از شرکت های تامین کننده خدمات اینترنت هم گزینه های رایگان را برای این ساعات از نیمه شب می گذارند، اما شما درگیر و گرفتار این دام نشوید.

برنامه داشته باشید: بسیاری از این وابستگی ها از آنجا شروع می شود که افراد برنامه های مهم زندگی شان را کنار می گذارند یا اصلا برنامه مهمی ندارند و گرفتار روزمرگی شده اند. اگر برای خود برنامه و هدفی روزانه و هفتگی بگذارید، کمتر وقت تان را به استفاده از تلفن همراه و چرخیدن در فضای مجازی اختصاص می دهید.

عضویت در گروه ها را کم کنید: بسیاری از ما اگر خودمان کانال و گروهی را در شبکه های اجتماعی نداشته باشیم، حتما عضو چندتایی از این گروه ها هستیم. پس تا می توانید این فعالیت ها و عضویت ها را به موارد ضروری محدود کنید و بدانید آن گروه بدون شما هم اگر قرار باشد، ادامه داشته باشد، حتما ادامه می یابد و شما عنصر پایه ای نیستید؛ اما وقت خودتان بیشتر ارزش دارد.

تا می توانید دور بمانید: در زمانی که می دانید به برنامه خاصی نیاز ندارید و تماس یا پیام و ایمیل مهمی ندارید، تلفن را جایی دور از خود نگه دارید و به معاشرت های عادی زندگی با دوستان، همکاران و خانواده بپردازید. در دست گرفتن گوشی، خودش وسوسه ای است که آن را به هر دلیلی باز کرده و سرتان را با آن در محیط های مختلف گرم کنید.

شیرین پلوی شیرازی

شیرین پلوی شیرازی، نیازمند پوست نارنج یا پرتقال است که حتما باید تلخی آن گرفته شود و با تهیه شربتی خلال های پوست نارنج یا پرتقال را شیرین کرد. جوشاندن خلال های پوست نارنج و خیساندن آنها در آب سرد، سپس ریختن آنها در شربتی که از قبل تهیه شده، از مراحل شیرین کردن خلال نارنج و پرتقال است. خیلی از کدبانوها با طرز تهیه شیرین پلوی شیرازی آشنا هستند؛ اما شاید خیلی ها اسم این غذای خوشرنگ و لعاب را نشنیده باشند. به همین خاطر در این مطلب، بهترین طرز تهیه شیرین پلو با طعمی ایده آل را آموزش می دهیم. شیرین پلو با ترکیب بندی رنگ های زیبا و جذاب، هر فردی را به خوردن آن مشتاق می کند.

مواد لازم

برنج: یک کیلو

مرغ: نیم کیلو

خلال پسته: 50 گرم

خلال بادام: 200 گرم

شکر: 1 پیمانه

هویج: نیم کیلو

خلال پوست نارنج یا پرتقال: 250 گرم

زعفران: به میزان لازم

نمک و ادویه: به میزان لازم

روغن یا کره: به میزان لازم

پیاز: 1 عدد

زرشک: به مقدار لازم

طرز تهیه

خلال بادام را با آب سرد بشویید و به مدت یک ساعت خیس کنید، سپس آن را در آبکش بریزید تا آبش کشیده شود.

خلال های پوست نارنج را دوبار در آب بجوشانید و هر دفعه آبش را عوض کنید، سپس آن را چند ساعتی در آب سرد قرار دهید و آب آن را چند دفعه عوض کنید. بعد در یک ظرف مقداری آب و شکر بریزید و شربتی تهیه کنید و خلال های پوست نارنج و خلال پسته را درون آن بریزید تا تلخی اش گرفته شود.

پیاز را درون روغن سرخ کرده و تکه های مرغ را نیز تفت دهید و دو طرف مرغ ها را سرخ کنید، سپس نمک، فلفل و مقداری آب روی آن بریزید و بگذارید بپزد. بعد از پخت، استخوان های مرغ را جدا کنید. مقداری کره درون تابه بریزید و روی حرارت اجاق گاز قرار دهید. هویج ها را خلال کرده و همراه خلال بادام به آن اضافه کنید و تفت دهید.

خلال پوست نارنج و پسته را از داخل ظرف محتوی شربت بیرون آورید و به هویج و خلال بادام اضافه کنید و مقداری تفت دهید.

برنج را شسته و آبکش کنید.

برای تزیین پلو، مقداری از خلال پسته ها را بدون اینکه بشویید، در مقداری روغن تفت دهید تا براق شود.

ته قابلمه ای مناسب، ته دیگ مورد نظر خود را بگذارید، سپس نصف برنج را در کف قابلمه بریزید و پخش کنید، روی آن تکه های مرغ را بچینید و روی آن مخلوط هویج، خلال پوست نارنج، خلال بادام و پسته بریزید. سپس باقی برنج ها را ریخته و در آخر زعفران و کره آب کرده را روی همه مواد بریزید و بگذارید شیرین پلو دم بکشد.

بعد از اینکه پلو دم کشید، می توانید برای تزیین آن، از مقداری خلال پوست نارنج، خلال پسته و خلال بادام که نگه داشته اید و همین طور از زرشک که در مقداری روغن تفت داده اید، استفاده کنید.

در تهیه این غذا می توانید به جای گوشت مرغ از گوشت گوسفندی یا گوساله هم استفاده کنید؛ اما زمان پخت بیشتری می خواهد. بعد از پخت گوشت ها، اگر استخوانی بین آنها وجود دارد، جدا کنید و سپس موقع دم کردن

لا به لای برنج بچینید.

تشویق فرزندان به کار کردن

بچه های تان را به کار کردن تشویق کنید تا به این وسیله بتوانند پول شان را افزایش دهند. این کار کردن به معنای انجام وظایف روزانه نیست. برای مثال هر روز به فرزندتان در قبال جمع کردن تختخوابش پول ندهید؛ ولی اگر او کار اضافه ای انجام داد که ساعتی از وقتش را برای شما در بیرون از خانه صرف کرد یا کارهایی را انجام داد که جزو وظیفه او نبود، مثل تمیز کردن کمد شما یا شستن اتومبیل یا پرداختن قبض ها، در این صورت مقداری پول اضافه در ازای کار به او بدهید. با این روش فرزند شما یاد می گیرد که به راحتی می تواند پول دربیاورد و این مفهوم را درک می کند که دنیا هیچ بدهی ای به او ندارد و او هیچ وقت پولی را که کاری برای آن انجام نداده، به دست نمی آورد. هنگامی که او این مهارت را به خوبی کسب کرد، به او یاد بدهید که در قبال کمک هایی که به خانواده اش می کند، پولی دریافت نمی کند و این کار را باید به خاطر کمک به خانواده اش و بدون چشمداشت مالی انجام دهد.

آیا بچه ها می توانند برای افزایش پول توجیبی کسب و کار راه بیندازند؟

هر زمان که فرزندتان بتواند به گونه ای حتی پول خیلی کمی به دست بیاورد، انتخاب این روش مفید است. به عنوان مثال فرض کنید قرار می گذارید، آنها روزنامه های خانه را جمع کنند و بفروشند یا داخل خانه

یک سری خدمات اضافه انجام دهند. یا فرزند بزرگ تر به فرزند کوچک تر که به معلم خصوصی نیاز دارد، درس بدهد و دستمزد خیلی کمتری بگیرد. فرصت های امن زیادی وجود دارد که یک نوجوان می تواند از آنها استفاده کند. این فرصت ها هم برای کسب درآمد خیلی خوب است و هم نوجوان از آنها خیلی لذت می برد. اگر کار درست باشد و امنیت مادی و معنوی نوجوان را به خطر نیندازد، مشکلی وجود ندارد و باید از فرصت امن شغلی برای آنها بهره بگیرید. شغلی که نوجوان انتخاب می کند، باید شغلی مناسب و مطابق با مقررات جامعه باشد. به خاطر داشته باشید، درآمدی که فرزندتان از کار کردن کسب می کند، با پول توجیبی او فرق دارد و به این دلیل نباید پول توجیبی اش را کم یا قطع کنید. برعکس، برای تشویق او به کار کردن، اگر توانایی مالی دارید، او را از جنبه مالی تشویق کنید تا پس انداز قابل توجه تری داشته باشد و بتواند خریدهای دلخواه تر و ارزشمندتری انجام دهد.