مدال طلای آسیا بر گردن وزنه بردار ملی حفاری
وزنه بردار ملی پوش تیم ملی حفاری اهواز در حرکت یک ضرب دسته 102 کیلوگرم مدال طلای آسیایی را کسب کرد، اما در حرکت دوضرب و مجموع موفق به کسب مدال نشد.
مسابقات وزنه برداری قهرمانی آسیا و گزینشی المپیک در دسته 102 کیلوگرم در تاشکند ازبکستان پیگیری شد و رضا دهدار، ملی پوش رامهرمزی و نفتی کشورمان روی تخته رفت.
رضا دهدار در حرکت اول یک ضرب وزنه 166 کیلوگرم را بالای سر برد. سپس در حرکت دوم 172 کیلوگرم را مهار کرد و در حرکت سوم وزنه 175 کیلوگرم را بالای سر برد تا مدال طلای یک ضرب را از آن خود کند.
این ورزشکار نفتی و خوزستانی بعد از کسب مدال طلای حرکت یک ضرب، آماده مهار وزنه ها در دوضرب شد.
رضا دهدار در حرکت اول دوضرب وزنه 206 کیلوگرم را بالای سر برد، انتخاب دوم او در دوضرب 214 کیلوگرم بود که موفق به مهار آن شد، اما در حرکت سوم دوضرب نتوانست 219 کیلوگرم را مهار کند و با مجموع 389 کیلوگرم در جایگاه چهارم قرار گرفت.
وزنه بردار خوزستانی تیم ملی حفاری اهواز که مدال طلای دسته ۱۰۲ کیلوگرم مسابقات قهرمانی آسیا را کسب کرده می گوید: در حالی که کسی فکرش را نمی کرد، من به مدال طلای مسابقات قهرمانی آسیا رسیدم. با رضا دهدار وزنه بردار ملی پوش و قهرمان تیم ملی حفاری اهواز که سابقه قهرمانی در جهان را هم در کارنامه دارد، در خصوص مسابقات قهرمانی در آسیا و برنامه هایش گفتگویی داشتیم که با هم می خوانیم.
از قهرمانی در آسیا بگو چه شد دوباره قهرمان شدی ؟
ابتدا باید بگویم لطف خدا شامل حال من شد. دقیقاً مثل آن سالی که هیچ کسی فکر نمی کرد در رقابت های جهانی مدال طلا بگیرم، امسال هم در آسیا و در حالی که کسی فکرش را نمی کرد، من به مدال طلا رسیدم. کار سخت تر شده بود زیرا این رقابت ها یکی از مهم ترین گزینشی های المپیک بود و برای سهراب مرادی، کیانوش رستمی و علی داوودی نیز که قصد گرفتن سهمیه المپیک را دارند، امتیاز طلایی داشت.
در یک ضرب طلا گرفتی ؟
بله همینطور است. در حرکت یک ضرب، مربی ام وقتی دید بدنم آماده است، حرکت آخرم را به عنوان آخرین وزنه برداری که به روی تخته می رفت، قرار داد و من توانستم آن حرکت را به خوبی انجام دهم. این که می گویم هیچ کسی فکرش را نمی کرد، یعنی حتی رسانه های داخلی هم می گفتند که فارس الباخ وزنه بردار مطرح قطری سه مدال طلای این دسته را خواهد گرفت اما نمی دانستند که او حتی یک مدال طلا را هم نمی تواند بگیرد. در حرکت دوضرب نیز همه فکر می کردند که حریف قطری یا آرتیم آنترپوف از قزاقستان طلا را می گیرد اما بازهم اشتباه فکر کردند و خدا را شکر رسول معتمدی وزنه بردار ایرانی توانست این مدال را کسب کند.
چرا در دو ضرب موفق نبودی ؟
در حرکت دو ضرب نیز قطعاً هدفم مدال بود، اما این حرکت را کمی زود شروع کردم و ریکاوری ام کم شد. قطعاً اگر زمان بیشتری داشتم، می توانستم در حرکت دوضرب، وزنه ۲۲۵ کیلوگرم را که وزنه با ارزشی است را هم بزنم اما بازهم خدا را شکر که در این رقابت ها حداقل به یک مدال آن هم به رنگ طلا رسیدم.
گویا تو تازه از بند مصدومیت رها شده بودی، این برای تو سخت نبود ؟
دقیقاً همینطور است. من حدود شش ماه به خاطر آسیب دیدگی از تمرینات تخصصی ام دور بودم. خیلی ها می گفتند که دهدار نمی تواند به خاطر این آسیب دیدگی اش به تیم ملی برگردد اما کرونا به نوعی به دادم رسید و با تاخیری که در رقابت های آسیایی ایجاد شد، فرصت پیدا کردم و توانستم به لطف خدا و کمک پدر، مادر و مربی ام محسن بهمنی، خیلی زود به وزنه برداری برگردم. در اولین گام در لیگ برتر با تیم ملی حفاری ، وزنه زدم و بعد هم با نظر مربیان تیم ملی به اردو دعوت شدم و در اردو نیز توانستم رکوردهای بهتری را ثبت کنم.
چه شد در یک دسته بالاتر وزنه زدی و از 96 به 102 کیلو رفتی ؟
من روز مسابقه با لباس، ۹۷ کیلوگرم بودم و اگر روز قبل در ۹۶ کیلوگرم وزنه می زدم به راحتی سه مدال طلا را به دست می آوردم اما به خاطر ترکیب تیمی، در دسته ۱۰۲ کیلوگرم به روی تخته رفتم و البته همیشه نیز گفته ام مثل یک سرباز هستم و هرچه تیم ملی و فدراسیون بگوید انجام خواهم داد. البته خودم خیلی از کارم راضی نیستم اما خوشحالم که حداقل به یک مدال طلا رسیدم و برای چند دقیقه نیز هم وطنانم را خوشحال کردم.
سطح رقابت ها و میزبانی در ازبکستان چگونه بود ؟
خب سطح مسابقات خیلی خوب بود چون هم قهرمانی آسیا بو و هم گزینشی المپیک و با رقیبان سرسختی مبارزه داشتیم.و اما در مورد میزبانی نیز باید بگویم میزبانی خیلی خوب بود. پروتکل های بهداشتی هم به خوبی رعایت می شد. همه وزنه برداران با تست کرونا وارد محل هتل شدند و حتی در طول مسابقات نیز مجدداً تست کرونا دادیم.
گویا خانواده ورزشی داری و در برگشتن تو به سکو برای وزنه زدن مشوقت بودند ؟
بله همینطور است. پدر و پدربزرگم وزنه بردار بوده اند و حتی مادرم هم مربی ایروبیک و آمادگی جسمانی است. یک خانواده کاملاً ورزشی داریم و چون همه در وزنه برداری بوده ایم من هم این رشته را انتخاب کردم و خوشحالم با این مدال جواب زحمات آن ها را دادم. در روزهای قرنطینه به گذشته های خود در وزنه برداری فکر می کنم به روزهایی که هیچ علاقه ای به این رشته نداشتم اما به اجبار پدرم به سالن رفتم. این اجبار در حدی بود که برای نرفتن گریه کردم. البته اکنون از آمدن به این رشته پشیمان نیستم و توانستم با تلاش و پشتکار عنوان سومی قهرمانی جهان را نیز کسب کنم.
برنامه و هدفت در آینده چیست ؟
من هم مدال طلای آسیا را دارم و هم مدال طلای جهانی را برای همین قهرمانی و مدال طلای جهان سقف آرزوی من نیست و من دیگر به فکر طلای المپیک هستم. برای همین برای المپیک ۲۰۲۴ پاریس برنامه ریزی دارم و به احتمال زیاد در دسته ۹۶ کیلوگرم وزنه خواهم زد. برای حضور در المپیک ۲۰۲۱ توکیو در گزینشی ها شرکت نکردم زیرا در دسته ۹۶ کیلوگرم ۲ قهرمان ارزنده کشور به نام کیانوش رستمی و سهراب مرادی حضور دارند.
و حرف پایانی ؟
امیدوارم هر چه زودتر شرایط به حالت عادی برگردد و ورزش نیز مانند سایر حوزه ها فعالیت خود را از سر گیرد. واقعاً شرایط سختی است و مردم خیلی اذیت می شوند. امیدوارم امسال سال خوبی برای مردم و همه ورزشکاران باشد.
امیدواری سرمربی فوتبال صنعت نفت آبادان به پایان ناکامی ها
تیم به روزهای خوب بازمی گردد
تیم فوتبال صنعت نفت آبادان بیش از 100 روز است که رنگ برد را ندیده است و با شکست در جام حذفی و کنار رفتن از گردونه این رقابت ها مقابل یک تیم دسته یکمی پرونده ناکامی اش تکمیل شد. سیروس پور موسوی سرمربی صنعت نفت آبادان از دلایل حذف و ناکامی نفتی های آبادان می گوید و عقیده دارد این تیم دوباره به روزهای خوب برمی گردد و برای برگشت به روزهای خوب برای تیمش نسخه درمان می پیچد.
حذف از جام حذفی
سیروس پورموسوی، سرمربی تیم فوتبال صنعت نفت آبادان ابتدا از بازی با خیبر خرم آباد و حذف از گردونه جام حذفی می گوید :
با وجود شایستگی مان از جام حذفی کنار رفتیم. درحالی که جام حذفی فرصت خوبی بود تا با عبور از این مرحله، هم در جمع هشت تیم قرار بگیریم و هم با شرایط روحی روانی بهتر به مسابقات لیگ برتر برگردیم. در نیمه اول این دیدار هیچ فرصتی در اختیار تیم خیبر قرار ندادیم اما در ادامه با اخراج بازیکنمان، روند تغییر کرد و با شروع نیمه دوم نیز غافلگیر شدیم و گل خوردیم. هر چه روبه جلو رفتیم، با اینکه ۱۰ نفره بودیم، صاحب موقعیت شدیم و حتی می توانستیم چهار پنج گل بزنیم ولی متأسفانه در زدن برخی ضربات یا بی دقت یا عجول بودیم و همین باعث از دست رفتن فرصت هایمان شد.
ضربه خوردن از داوری
سرمربی تیم فوتبال صنعت نفت آبادان سپس به داوری و اعلام پنالتی و وقفه در بازی اشاره دارد و می گوید: خیلی ها نمی دانند که قضیه این وقفه چه بود؛ مابعد از اینکه داور اعلام پنالتی داشت، متوجه شدیم که داور چهارم که نزدیک نیمکت ما بود، بارها از طریق گوشی و ارتباطی که با داور داشت، به او اعلام کرده بود که پنالتی نبود و درخواست داشت که داور نزد او بیاید و مشورت کنند اما داور نمی پذیرفت که بعدازآن نیز بازیکنانی که در کنار زمین مشغول گرم کردن بودند متوجه شدند که کمک داور اول هم نزدیک محوطه جریمه و داور شده است و از او می خواهد که نظر خود را برگرداند زیرا مطمئن بوده که تصمیم داور اشتباه است اما بازهم داور نپذیرفت. من خودم نزدیک داور رفتم و به او گفتم که کمک داور اول و داور چهارم می گویند که پنالتی صحیح نیست. داور درنهایت قبول نکرد و من هم از بازیکنانم خواستم که به بازی برگردند و ادامه دهند و این موضوع نیز وقفه ای حدود ۱۲ دقیقه درروند بازی ایجاد کرد.
شرایط تیم از ابتدا تا امروز
سرمربی صنعت نفت درباره شرایط تیمش می گوید: اول فصل کسی نمی توانست تیم را به راحتی جمع کند اما با تعامل خوبی که در مجموعه باشگاه صنعت نفت آبادان ایجاد شد، توانستیم بازیکنانی که در آن شرایط می توانستند به ما کمک کنند را جذب کنیم، آن هم با توجه به اینکه باشگاه شرایط مالی خوبی نداشت. در همین شرایط بد مالی نیز بازیکنانم تلاش کردند و نتایج خیلی خوبی گرفتیم که توقع بالا رفت و مردم انتظار داشتند که بتوانیم این روند را ادامه دهیم. ما هم به دنبال این بودیم که روند را ادامه دهیم اما در نیم فصل، واقعاً مشکلاتمان شروع شد، آنجایی که باید به تعهدات عمل می شد و نشد و یکسری مصاحبه ها هم صورت گرفت که پول به حساب باشگاه واریزشده که به این صورت نبود و همین باعث شد اطمینان و وفاداری زیر سؤال برود و بازیکنان فکر می کردند، پول به حساب باشگاه واریزشده و مسئولان نمی خواهند مطالباتشان را پرداخت کنند. همین باعث شد که انرژی زیادی از من گرفته شود، تا بازیکنان را متقاعد کنم مصدومیت بلای جان تیم
پورموسوی به مصدومیت های بی شمار تیم اشاره می کند و می گوید: مصدومیت های بی شماری برای بازیکنانم پیش آمد و در نیم فصل هم نتوانستیم نقاط ضعفمان را پوشش دهیم و لیستمان را پرکنیم. در ادامه به دلیل مشکلات مالی و از همه مهم تر تعداد بازیکنان محدود و مصدومیت همین تعداد محدود نیز در برنامه ها و روندمان تأثیر گذاشت و هفته به هفته شرایط مان بدتر شد. ضمن اینکه بازیکنان مان ازنظر روحی روانی افت کردند، هرچند تلاش کردیم بازیکنان مان را به شرایط مناسب برگردانیم اما بازیکنان مان در برخی بازی ها فرم همیشگی شان را نداشتند و نتوانستیم امتیاز بگیریم.
مخالفت با حضور من !
پورموسوی سپس به حضور خودش در نفت اشاره دارد و می گوید: خیلی ها با آمدن من به صنعت نفت موافق نبودند اما با هر نتیجه ای که به دست آوردیم، مردم به ما اعتماد کردند و حمایت داشتند که جای تشکر دارد. البته این تنها فصلی نیست که صنعت نفت در نیم فصل دچار مشکل می شود و خود مردم آبادان هم می دانند که منشا مشکل نفت کجا است. همیشه نیم فصل دوم برای نفتی ها نیم فصل تاریکی بوده است و به دلیل برخی مشکلات، شرایط خوب خود را از دست می دهد.
تمرکز و احساس مسئولیت راهکار خروج از بحران
سرمربی تیم فوتبال صنعت نفت آبادان در پاسخ به این سؤال که راهکار برای خروج تیم از این شرایط چیست؟ می گوید:تنها عاملی که می تواند ما را به روزهای خوب نیم فصل اول برگرداند خود بازیکنان هستند که باید تمام تمرکز و وجودشان را روی بازی ها بگذارند. راهی نداریم جز اینکه در ۱۰ هفته پایانی فقط به خوشحالی مردم آبادان و هواداران تیم نفت فکر کنیم. از روز اول تا به امروز بازیکنانم با حداکثر توان در مسابقات ظاهرشده اند. تنها مشکل ما بحث روحی روانی و تمرکزشان بود که امیدوارم در ادامه بیشتر روی این دو مورد کار کنند. ۱۰ هفته سرنوشت ساز داریم و بازیکنان مان باید احساس مسئولیت بیشتری داشته باشند تا هفته های باقی مانده را با نتایج خوبی پشت سر بگذاریم.