گفت وگو با سوپروایزر اورژانس بیمارستان خارگ
دوست داشتم در جایی که به دنیا آمدم خدمت کنم
مشعل هاجر سنامیری، متولد سال 1361، یکی از پرستاران برتر و شناخته شده بهداشت و درمان صنعت نفت بوشهر است که از ابتدای آغاز به کار خود به عنوان پرستار در جزیره خارگ در کنار دیگر اعضای بخش کادر درمان مشغول خدمت رسانی به ساکنان این جزیره است. او، مهم ترین هدف خود را از انتخاب این شغل، کمک به مردم جزیره ای می داند که خود بومی آن است.
سنامیری، در خانواده ای نفتی بزرگ شده است؛ زیرا به واسطه زندگی در این جزیره، بیشتر اعضای خانواده و اقوام او در صنعت نفت مشغول به کار شده اند.او در گفت وگویی کوتاه با هفته نامه «مشعل»، درباره پرستاری و سختی های این شغل، همچنین اهداف و معضلاتی که با آن مواجه است، گفت.
از چه زمانی به عنوان پرستار به صنعت نفت پیوستید؟
بعد از دریافت مدرک کارشناس پرستاری از دانشگاه، در سال 1387 به عنوان پرستار در سازمان بهداشت و درمان صنعت نفت مشغول به کار شدم؛ البته در ابتدا به صورت پیمانکاری، در بیمارستان فعالیت می کردم و از آن پس تاکنون، به عنوان کارمند رسمی مشغول کار هستم. هم اکنون نیز به عنوان سوپروایزر بخش اورژانس بیمارستان خلیج فارس خارگ فعالیت می کنم.
بجز شما، فرد دیگری از خانواده تان هم در صنعت نفت مشغول به کار است؟
با توجه به اینکه من و خانواده ام از بومی های جزیره خارگ هستیم، تقریبا بیشتر افراد خانواده و فامیل در صنعت نفت مشغول به کار شده اند. به عنوان مثال پدرم بازنشسته شرکت نفت فلات قاره ایران است.
چه شد که رشته پرستاری را برای ادامه تحصیل انتخاب کردید؟
از همان ابتدا که به عنوان دانش آموز تحصیل می کردم، بسیار علاقه داشتم وارد کادر درمان شوم و معتقد بودم با انتخاب یکی از رشته های پزشکی می توانم به مردم کمک کنم که خوشبختانه این اتفاق افتاد و با قبولی در رشته پرستاری دانشگاه آزاد کازرون، توانستم در رشته پرستاری ادامه تحصیل دهم و در نهایت نیز به عنوان پرستار، کار خود را آغاز کنم؛ البته این را هم بگویم که سال آخر تحصیل در دانشگاه، به عنوان پرستار در یکی از بیمارستان های شیراز، دوره عملی خود را پشت سر گذاشتم و بعد از آن، دوباره به خارگ بازگشتم.
با توجه به جغرافیای خارگ، مهم ترین دلیل شما برای بازگشت به جزیره چه بود؟
از آنجا که خودم بومی جزیره خارگ هستم، یکی از مهم ترین دلایل انتخاب این رشته، کمک به بومیان این منطقه بود. به همین دلیل تصمیم گرفتم دوباره به خارگ بازگردم تا بتوانم درجایی که به دنیا آمده ام، خدمت کنم؛ چراکه بیش از هر کسی می دانستم که شرایط جزیره خارگ با دیگر مناطق کشور تفاوت دارد و به دلیل جزیره بودن آن، مردم به بسیاری از امکانات دسترسی ندارند. از این رو باید بازمی گشتم تا به مردم جزیره خود کمک کنم.
فعالیت در بیمارستان، به عنوان یک بومی و ساکن جزیره چه تفاوتی با زندگی اقماری دیگر کارمندان دارد؟
افرادی که به این جزیره می آیند، به صورت اقماری کارمی کنند. از این رو برنامه های کاری نیز بر همین اساس طراحی می شود. ما هم به عنوان ساکن و بومی جزیره، در برخی موارد شامل برنامه اقماری می شویم. در حال حاضر مدتی است که فعالیت خود را به عنوان پرستار ساکن انجام می دهم.
شرایط کار در جزیره را به عنوان یک پرستار چگونه ارزیابی می کنید؟
بی شک امکانات درمانی در جزیره خارگ به نسبت دیگر شهرها کم بوده و همین مساله ممکن است مشکلاتی را به همراه داشته باشد. با توجه به شرایط جغرافیایی و اقلیمی خاص منطقه، ممکن است در ماه دو روز متخصص برای ویزیت بیمار داشته باشیم و اگر بیماران شرایط حادی داشته باشند، باید به دیگر شهرها منتقل شوند. بنابراین مسؤولیت ما در برابر بیماران بسیار بیشتر است و باید همه شرایط را برای ارائه خدمت به بیماران در نظر بگیریم .
به عنوان مثال در بیمارستان ما بخش ای سی یو وجود ندارد. بنابراین باید در چنین شرایطی بیمار را کاملا آماده و به بیمارستان های دیگر در شهرهای بزرگ تر منتقل کنیم تا درمان آنها در این بیمارستان ها دنبال شود. چنین شرایطی هم برای کادر درمان و هم برای بیماران سخت است؛ اما نکته مهم این است که همه افراد در کادر پزشکی دست به دست هم می دهند تا به بهترین نحو، خدمات لازم ارائه شود؛ البته این را هم باید بگویم که بیمارستان صنعت نفت، تنها بیمارستان جزیره خارگ به شمار می رود، از این رو ما باید هم به کارمندان و هم به مردم بومی خدمات درمانی ارائه دهیم.
در کدام بخش بیمارستان مشغول به کار هستید؟
زمانی که برای اولین بار وارد بیمارستان صنعت نفت در خارگ شدم، با توجه به اینکه این بیمارستان تنها دو بخش اورژانس و بخش بستری دارد، کار خود را در هر دو بخش شروع کردم. در واقع با توجه به اینکه خارگ، سکنه زیادی ندارد، بیمارستان شامل واحد اورژانس و بخش بستری است و پرستارانی که در بخش بستری شیفت هستند، همه بیماران را پذیرش می کنند. به همین دلیل نمی توان گفت که پرستاران به صورت تخصصی برای یک بخش فعالیت می کنند و همین مساله سبب شده تا پرستاران این بیمارستان در همه بخش های بستری بیمارستان به صورت تخصصی آموزش ببینند تا بتوانند به بهترین نحو از بیماران مراقبت کنند؛ البته اینکه باید اطلاعات لازم درباره همه بخش ها را داشته باشیم، کار را بسیار سخت تر می کند، چراکه باید درباره بیماران کودک، زنان، داخلی، جراحی و... اطلاعات کامل داشته باشیم و به طور مرتب این اطلاعات را به روز کنیم.
در طول سال ها فعالیت به عنوان پرستار، شرایط بحرانی را تجربه کرده اید؟
متاسفانه چند سال پیش در بخش پتروشیمی، حادثه آتش سوزی رخ داد و من آن روز در بیمارستان شیفت بودم. شرایط آتش سوزی به گونه ای بود که امکان تخلیه جزیره نیز وجود نداشت. خوشبختانه آتش سوزی مهار شد؛ اما چند نفر از کارگران در این سانحه جان خود را از دست دادند. این مساله برای ما بسیار سخت بود؛ چراکه تقریبا همه اهالی جزیره را می شناسیم، چه کسانی که بومی هستند و چه آنهایی که برای کار به خارگ آمده اند. به همین دلیل دیدن افراد در شرایط بحرانی و از دست دادنشان برای ما بسیار سخت است. آن روز، همه تلاش می کردیم تا به بهترین نحو به مصدومان کمک کنیم و در صورت لزوم، آنها را به بیمارستان های دیگر بفرستیم. آن روز، یکی از روزهای تلخ و فراموش نشدنی برای کادر درمان این بیمارستان بود. به هرحال خارگ، منطقه ای عملیاتی است و همه ما باید همیشه، برای روزهای بحرانی آماده باشیم.
حرف آخر؟
لازم است بگویم، پرستارانی که در جزیره خارگ ساکن هستند، تلاش می کنند تا بتوانند در شرایط سخت، هوای همکاران خود را داشته باشند. به عنوان مثال، اگر برای یکی از همکاران شرایطی پیش آید که نیاز باشد جزیره را ترک کند، همه سعی می کنیم همکاری لازم را با او داشته باشیم و به یکدیگر کمک کنیم. این همدلی و همراهی، یک اتفاق بسیار مهم است که همه ما بخوبی قدر آن را می دانیم و امیدوارم در آینده نیزاین همکاری ها ادامه داشته باشد.